Chapter 32

4.2K 187 7
                                    

1 year later

She taught me love. She made me feel butterflies. She put color in my empty and soulless life. She made me experience things I didn't experience as a child.

She gave me a new meaning. A reason to live. A reason to be happy. She changed me.

"Can I spend my day with you tomorrow?" I asked Ma'am Dawson. Nakalagay ang ulo ko sa mga kamay habang nakatitig sakanya na seryosong nagta type sa laptop niya.

"I have to finish this by Saturday- which is tomorrow so no, I don't think we can go on a date tomorrow." Sagot niya pero nakatingin parin sa laptop.

I wonder if yan yung exam namin? I'm already in my 3rd year. A year have passed and kahit 3rd year na ay siya parin ang professor ko sa major subject. I'm not complaining though, nakaka distract lang minsan kapag nagtuturo siya.

"Who said it's a date?"

Kunot noo siyang napatingin saakin dahil sa sinabi ko. I chuckled. Binalik niya ang tingin sa ginagawa at hindi ako pinansin.

We still have this unknown relationship. Unknown, dahil hanggang ngayon naghihintay parin ako. Parang feel ko kami na hindi. I mean sometimes we kiss... okay not just sometimes. MOST of the times. Guess who always wants kiss?

My cold professor. Ayaw niyang aminin pero tuwing hindi ko siya kinikiss naba badtrip siya. Hindi niya sinasabi na gusto niya ng kiss pero pinaparamdam niya. Gaya nalang ng hindi pagpansin saakin or kapag wala sa mood.

Example: puro irap tapos puro pa quiz and activity.

I feel like we're together na hindi. Pero there will always be limitations.

Anyway, as I said, I don't mind waiting. I feel satisfied with what we have. I'm happy with what we are right now and I'm thankful na wala pang nakakahuli saamin. Only Kuya Aki and Prof De Leon know about our relationship.

Napanguso nalang ako at kinuha rubik's cube na nakadisplay sa office niya. Lalaruin ko na sana pero na realize ko baka maingayan siya at ma distract.

"I'll go outside for a bit." Paalam ko.

She ignored me. Nagkibit balikat nalang ako at lumabas para tawagan si Ray. He and his family are already back here. Successful ang operation kay Aryan at ngayon nagpapagaling na lang sakanila.

[Ate Cipher! Kelan ka bibisita dito?] Si Aryan imbes na si Ray ang sumagot.

"Maybe later? Or tomorrow. Why? Miss mo na ako agad?" Tukso kong sabi.

[Yes! I want to hear you sing a song!] Masaya nitong sabi.

Napangiti ako. "Alright, alright. What about tomorrow?"

"Mariano."

Napalingon ako kay Professor Dawson na lumabas ng office at nakasimangot saakin. Anong nangyari at bakit nakasimangot siya?

"What's wrong?" Worried kong sabi.

Tinignan niya ang cellphone ko kung saan naririnig parin si Aryan na nagsasalita.

[Yung kay Taylor Swift naman kantahin mo bukas ate!]

Mas sumimangot siya at inirapan ako. "Spend your day tomorrow in my condo." Sabi niya at tinalikuran ako.

Napakunot noo nalang ako. "Sorry Aryan. Mamaya nalang siguro ako pupunta o sa sunday..."

Buti hindi nagtampo o nagalit si Aryan. She's still excited at tinanong pa kung sino yung nagsalita. I just told her that it's my professor.

Gaya ng napagplanuhan ay pumunta ako sa condo niya ngayon. I brought books, company papers and some food.

Hindi na ako kumatok since alam ko naman na ang passcode ng condo niya. Bumukas ang pinto at bumungad si Ma'am Dawson na kiinuha ang payong na dala ko.

CurseWhere stories live. Discover now