ფსიქოტრია.

თავი 10

მისი ოთახისკენ საკმაოდ გაბედულად დავიწყე სვლა. საშინლად გაცხარებული ვიყავი და ხომ ვიცი რომ არ შემიძლია თავის გაკონტროლება როცა რამეზე ვბრაზდები.

უკვე ვიცოდი რომ წინ სერიოზული კამათი მელოდა, მაგრამ ეს არ მაშინებდა.

საბოლოოდ შევაღე თეთრი კარები და ისიც დავინახე დივანზე მჯდომი, როგორ იქექებოდა ტელეფონში.

წარბებ შეკრული წავედი მისკენ და წინ დოინჯით ამოვუდექი. არ შემოუხედავს.

-წეღან რა ქენი ვითომ?

-რას გულისხმობ?- ისე მკითხა ნაკვთებიც არ შეუტოკავს, არ იმჩნევდა ვაჯბატონი.

-იცი რასაც.

-მინდოდა.

-რას ქვია გინდოდა, ასე უბრალოდ დასტაცე ხელი ჩემ ნივთებს და გამოათრიე. ხომ იცი დანი როგორი მნიშვნელოვანი იყო მასთან ყოფნა.

-ხელი შეგიშალეთ?- ძლივს იბოძა ტელეფონიდან თავის ამოწევა და ჩემთვის შემოხედვა.

-რათქმაუნდა, ყოველ ჯერზე.

-შემდეგში ფარდები ჩამოაფარეთ.-ჩაიცინა და კვლავ ტელეფონს დახედა.

-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს?.

-არანაირი, უბრალოდ ასე მინდოდა.

-შენს ნდომაზე ვიყო?1. იცი მაინც როგორ მომწონს როცა მასთან ვარ?- კითხვა სრული სერიოზულობით დავსვი, მანკი ღიმილთი ამომხედა.

-ხვდები ხო რო მკიდია?

-თავი მომაბეზრე! იცოდე აღარასდროს ჩადგე ჩემსა და საბიასს შორის!!

-როგორც შენ მიბრძანებ.- გადაიხარხარა და ფეხზე წამოდგა.

-დანიელ დადვანო! სერიოზულად გეკითხები რატომ გააკეთე წეღან ეგ ყლეობა!!

-იმიტორო დამეცავი!! ეს დედააფეთქებული ანგარიშები უნდა გაბარო?!! თუ გავაკეთე ესეეგი ასე იყო საჭირო.- ტონს აუწია და პირდაპირ სახესთან მიღრიალა, მაღლიდან წარბებ შუჭმუხნული გადმომყურებდა.