-მალე მოყევი თორე ადგილზე გავლღვები- ყვირილით დაუკაკუნებლად შემოვარდა ქალბატონი ანუკი.
-ჯერ დაჯექი...
დივანზე კომფორტულად შემოვალაგე ფეხები და დავიწყე ყველაზე მნიშვნელოვანი მომენტის მოყოლა, ისეთი თვალებით მიყურებდა, მეუბნებოდა მალე თორე ჰაერში გაგაუპატიურებო.
- საბიასის გოგო ვარ ამისდედაცც!!!- ხმამაღლა წამოვიყვირე, მანკი ისეთი სახე მიიღო აშკარად არელოდა.
- მაყლევებ?!
- სერიოზულად ვამბობ.
- როდის როგორ?!
- ჩემთან იყო, და ტიპმა მომწონხარო, მეთქი აეე გამეხსნა ბედი...
- ატრაკებ სიდონიაა
სამსაათიანი ლაპარაკის და ძლივს დაჯერების შემდეგ, საბოლოოდ შევძელი ყავის მოდუღება.
სამზარეულოდან გამოსულმა ორივე ყავა მაგიდაზე მოვაკალათე და ახლა გახსენებულზე წამოვიწყე საუბარი.
-დანი ძალიან ბრაზობს...
მის დამანჭულ სახეზე ბოლო ხმაზე ხარხარი მომინდა, მაგრამ ეს სიტუაცია სერიოზული უნდა ყოფილიყო.
-მაგას ვინ ეკითხება? საიდან გამოძვრა
-ამბობს გულს გატკენსო...
-რატოვო
-გრძნობებზე მოთამაშე სირს ეძახის
-აი სად დაგვერხა, დანი ხოიცი ტყულა არაფერს ამბობს
-რო ვიცი, მაგიტო ვდარდობ, ამბობს მაგასთან არ გაიჩითები მახატიაო.
-ეგრეც იზავს, ხოიცი არა როგორია? შეილება შენ ტვალწინ სცემოს რო სიამოვნება მიიღოს.
-არა მაგას არ იზავს- სიმწრისგან ჩამეცინა.
-იზავს! ორივემ ვიცით რო იზავს, და ვაფშე მაგას რატო ეწვის? შენზე დარდობს?
-შეიძლება, არვიცი.
-ისევ უყვარხარ?
-როდის ვუყვარდი?
YOU ARE READING
ფსიქოტრია.
Romance[-მის ნაცრისფერ თვალებში ჩემს ანარეკლს ვხედავდი. სინდისი და ნამუსი ერთდროულად მჭამდა და მბოჭავდა. დუმილით მელაპარაკებოდა, მაგრამ ვერაფერს ვიგებდი. ერთადერთი რამ ვიცოდი, რამდენად ძლიერიც არ უნდა ყოფილიყო ეს ვნება და რამდენად ფსიქოტრიას აღმწერი, ეს ბი...
