საცაა მიმეძინებოდა კარებზე კაკუნმა რო გამიფანტა ყურადღება. თვალები წვალებით და ძლივძლივობით გავახილე.
-შემოდი....
ოხხ... ჩემი რომეოც მოსულა. ღიმილით შემოყო თავი და შემოდგა ჯერ მარჯვენა შემდეგკი მარცხენა ფეხი.
-ცუდად ხარ?- გვერდით მომიჯდა და შუბლზე მომადო ხელი.
-ვაუ საიდან მიხვდი?- მეგონა სასაცილო იყო მაგრამ ტუჩის კუთხეც კი არ აუბზიკავს.
-ჩემი ბრალია ვიცი.
-დებილობებს ამბობ, ჩემი ნებით არ გამოგყევი?.- ღიმილით ვუთხარი და თმა ყურიდან გადავიწიე.
-უკვე გითხარი, რაც ქერა გახდი ჩემი გულიც კიდევ რო უფრო ააჩქარე?- ახლა უკვე მასაც გაეღიმა, მაგრამ მე იმ პეპლებს ვაწყნარებდი რომელიც ამ სიტყვებმა გამოიწვია.
-დაგაგვიანდა, მე ვუთხარი.- კარებში მდგარი დანიელი გამოესარჩლა. არვიცი როდის დადგა მანდ.
-კი- ფეხზე წამოდგა და მასთან მივიდა.-ამაყობდე.- წარბების მაღლა აზივით და ღიმილით მიუხურა კარები ცხვირწინ.
-თქვენ ორი გამაგიჟებთ რაა
- თუ დადვანზე უნდა მელაპარაკო გავალ.- ხმა დაისერიოზულა და მივხვდი სად უნდა დამესვა წერტილი.
-კაი, რაღაც მინდოდა
- ხო აბა ისე ხო არ გაგახსენდები.- ხელები გადააჯვარედინა და დივნის სახეულრზე ჩამოჯდა.
მისი პასუხი დავაიგნორე.
-თბილისში წამიყვან?'
- მანდ რა გინდა
-მინდა'
- კითხვაზე ნორმალურ პასუხს გამცემ?
-უბრალოდ მინდა, ვერგავიგე ანგარიშები უნდა გაბარო?
-დიახ.
ესღა მაკლდა თითქოს დადვანი არ მყოფნიდა, უბრალოდ თვალები გადავატრიალე და საპირისპირო მხარეს გადავბრუნდი.
YOU ARE READING
ფსიქოტრია.
Romance[-მის ნაცრისფერ თვალებში ჩემს ანარეკლს ვხედავდი. სინდისი და ნამუსი ერთდროულად მჭამდა და მბოჭავდა. დუმილით მელაპარაკებოდა, მაგრამ ვერაფერს ვიგებდი. ერთადერთი რამ ვიცოდი, რამდენად ძლიერიც არ უნდა ყოფილიყო ეს ვნება და რამდენად ფსიქოტრიას აღმწერი, ეს ბი...
