Kat's (pov)
Kanina pa ako palinga linga sa paligid ko and curiously asking myself
how did i get in here?
Pagmulat palang ng mga mata ko ay naamoy ko agad ang kakaibang amoy na ayaw na ayaw ko, i knew already where i am. Because of the all-white background ng isang room, i knew na i'm in hospital.
but..how?
I tried to find my phone at balak ko sanang tawagan or message si Luna, paano ako napunta dito and sino ang nagdala sa 'kin?
huling naalala ko lang ay sobrang sakit ng ulo ko and then Minty called me, i picked up her call..I don't know what happens next.
Halos isang oras na ata akong nakatunganga sa loob ng room kung saan ako in-assigned, medyo heavy parin ang pakiramdam ko but okay naman na.
When i woke up, i was left alone here so i still didn't know what happened at kung sino ang kasama ko rito..
“Kat? hey, i'm glad na gising kana!” nabaling ang tingin ko sa pinto nang mag-open ito, i opened my mouth a bit dahil sa gulat.
“Ma'am C-Claudia?” tanong ko rito, she responded a quick nod bago tuluyang lumapit sa pwesto ko, she sits sa upuan na katabi ng white bed kung nasaan ako.
“h-how? i..i mean, how did i get in here po?” magalang na tanong ko, she just smiled at me like she always does.
“Minty..yes, she brought you here. Remember last night? she contacted you at parang wala ka sa sarili nung kausapin mo siya.” Minty's mom explained, hindi ko parin maintindihan but i still gave her a small smile.
“you mean po, pumunta siya sa condo ko? last thing i remembered about last night was..i passed out!” patuloy na pagkausap ko sakaniya kahit na nakaharap na siya ngayon isang lamesa kung saan nilapag niya 'yung mga dala niya, i just noticed now.
“yeah, ayun nga. Actually, now ko lang nalaman na you're in the hospital pala because Minty wants me na bantayan ka rito.” she looked at me saglit bago muling binalik ang tingin sa table.
“w-where is she?”
“She's at the company na..” she paused then turn her gaze on me, i see through her eyes na parang may inaalala siya “mukha ring wala siyang tulog? i'm not sure about that but i think binantayan ka niya the whole night..” napatulala nalang ako out of nowhere dahil sa sunod na sinabi ng mom ni Minty.
“I'm s-sorry..Ma'am Claudia, inabala ko pa po kayo” may guilt sa boses while saying that.
“hush that, i don't accept apologies..wala ka naman nagawang mali,” I smiled nalang at mas malawak na ngayon kesa kanina, i suddenly remember Minty. Hindi niya rin gusto ang makarinig ng apology if wala ka namang ginagawang mali or nagawa sakaniya, she's just like her mom.
Sa loob ng almost three months na nagtabaho ako sa company nila, mas lalong gumaan ang loob ni Ma'am Claudia sa 'kin. Parang everytime she turned to me nor she face me.
She always have that genuine smile towards me, and also nagagawa rin niyang asarin ako and that's how i found her jolly side.
Bigla tuloy sumagi sa isip ko si mom, last time na nakapag-usap kami through phone is last week pa. She's doing good naman daw sa province ng parents niya and huwag raw akong mag-worry dahil naeenjoy niya naman ang buhay do'n.
I'm overwhelmed dahil sa mga sinabi niya, but sometimes i felt lonely dahil wala siya sa tabi ko. I really miss my mom.
“Oh god, why your eyes are teary??” parang nagpanic bigla si ma'am Claudia sa nasilayan niya, she also look worried kaya mabilis niya akong inabutan ng tissue na kinuha niya pa galing sa bag niya.
