နိုင့်ဟယ်တံတားသို့ ဖြတ်သန်းခွင့်မရှိ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၂၀ ( Zawgyi Version)

Zawgyi Version

အပိုင္း ၂၀

ကုန္းေဝ့ ေျခတစ္လွမ္းခန႔္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ၿပီး သူ၏အၿပဳံးလည္း ခ်က္ျခင္းေပ်ာက္ကြယ္သြား၏၊ သူ သတိရွိရွိႏွင့္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္သည္........."တပည့္ ရွစ္ကြၽင္းကို ဂါရဝျပဳပါတယ္"

႐ႊီ႐ႊမ္းခ်ဝ္ ေန႔အလင္းကို ေနာက္ေက်ာေပးထားျခင္းျဖစ္ရာ ကုန္းေဝ့ သူ၏အမူအရာကို ရိပ္ဖမ္း၍မရျဖစ္ေန၏၊ ထိုသူကေတာ့ တံခါးေျခနင္းကိုေက်ာ္၍ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။

ကုန္းေဝ့ ေနထိုင္ေသာေနရာမွာ ႐ႊမ္က်ီခန္းမေဆာင္၏ ေဘးခန္းျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္မခန္းမေဆာင္ႏွင့္ နံရံတစ္ခ်ပ္သာ ျခားထားသည္။

ကုန္းေဝ့ဘက္အျခမ္း၌ ေက်ာ့ရွင္းေအးခ်မ္းေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားထုတ္လႊတ္လ်က္ရွိသည္၊ ႐ႊီ႐ႊမ္းခ်ဝ္၏ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ျဖစ္ေသာ မွင္နက္ေက်ာက္စိမ္းတိုင္လုံးမ်ား၊ ေဝလငါး႐ိုး ရက္မ၊ အျပာေရာင္ ပိတ္ပါးစ၊ ပိုးထည္ကန႔္လန႔္ကာမ်ားႏွင့္ ျပတင္းအျပင္ဘက္တြင္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရွိေသာ ဝါး႐ုံေတာတစ္ခုပါ ရွိေနေလရာ ေလတိုက္လိုက္တိုင္း တရွဲရွဲျမည္သံတို႔ႏွင့္ လူ႔စိတ္ကို အထူးတည္ၿငိမ္မႈ ေပးစြမ္းေနေတာ့သည္။

ကုန္းေဝ့ ႐ႊီ႐ႊမ္ခ်ဝ္ စားပြဲ၌ ဝင္မထိုင္မီ ထိုသူ၏ အသစ္တမွ်ျဖဴေဖြးေနေသာ ဖိနပ္တစ္ရံ... ေျပာင္လက္ေနေသာ သစ္သားၾကမ္းခင္းကို နင္းေလွ်ာက္သြားျခင္းအမႈအား အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ရႈ လိုက္၏၊ ႐ႊီ႐ႊမ္းခ်ဝ္ကေတာ့ သူ ဘာတစ္ခုမွ မျမင္ေတြ႕လိုက္သလို ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ ေမးခြန္းေမးလိုက္၏........."ငါ အလြတ္က်က္ခိုင္းထားတဲ့ စာေတြ မင္း ရၿပီလား?"

ကုန္းေဝ့ ေခါင္းငုံ႔ရင္း ျပန္ေျဖေလသည္......."ဒီတပည့္က ထုံထိုင္းပါတယ္"

႐ႊီ႐ႊမ္းခ်ဝ္ ကုန္းေဝ့စကား နည္းနည္းေလးမွ နားမဝင္သလိုပင္၊ သူ ဆက္ေျပာ၏........."အလြတ္႐ြတ္ျပစမ္း!!"

ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္မႏၲန္ကဲ့သို႔ အမတက်မ္းစာတစ္ေစာင္အား သာမန္ေသမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဖတ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ‌ထြင္းထုထားေသာ ေရွးအကၡရာ၌ ဝိညာဥ္ေရးရာစြမ္းအင္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနလို႔ပင္ ျဖစ္၏၊ အကယ္၍ ဝိညာဥ္ေရးရာစြမ္းအင္မလုံေလာက္ဘူးဆိုပါက က်မ္းစာကို က်က္မွတ္ႏိုင္ဖို႔ေနေနသာသာ ဖတ္ေတာင္ ဖတ္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။