3 TATLI BELA(TAMAMLANDI.)

Bölüm 3

MEDYA: BUĞRA(değişti)

İlk defa ölümü bu kadar çok düşünüyorum. Belki bana çok yakın olduğu için. Bedenimi ve ruhumu saran acılar üstüste gelmiş beni iki kez vurmuştu.

Gözlerim hala kapalıyken bir yardım için yalvarıyordum. Beni kendi cehennemimden çekebilecek bir çift kol.

Beni filmlerdeki gibi nazikçe uyandıracak bi gün ışığı belki de...

Herşeye rağmen Kendimi zorlayarak gözlerimi açtım. Aşırı büyüklükte sayılabilecek bir salondaydım. Bir masa , bir kanepe , bir deri koltuk ve deri koltukta oturan bir adam vardı.

Şaşkınlıkla hafızamı yoklarken neler olduğunu sorgulamak için ayağa kalkmalıydım çünkü o adam neler olduğunu biliyordu. Ve kalkmaya çalıştım fakat göğsüme giren bir acıyla geri uzandım. Yüzümü ekşiterek ve sessiz bir çığlıkla göğsümün üstüne sarılı beze baktım.

O sırada yaşadıklarım bir film gibi zihnimde belirmeye başladı. Koltukta oturan adam beni öldürmek için tuhaf bir aletle beni yaralamıştı. Amacı neydi? Birbiriyle çelişkili durumlara karşılık kafamı yana çeviripi adama baktım.

"Kimsin?"

Sesimle elindeki telefonu bırakıp bana baktı.

"Nasılsın?"

Sorusuyla önce şaşırdım sonra bir kahkaha atasım geldi. Bana zarar verip daha sonra bu soruyu sorması kadar saçma birşey yoktu.

"Eve gitmek istiyorum. Kimsin bilmiyorum ama nasılsın sorusunu sormaman gereken biri olduğunu biliyorum. Beni eve götürün"

Söylediğim saçmaydı. Beni kaçıran adamların kaçırdığı gibi eve bırakmayacağı kesindi. Ama sonum ne olacak nasıl bir duruma düştüm. Zihnimde ki cevapsız sorular beni çıldırtmak üzereydi.

Bir şey söylemeden yanıma yaklaşıp üzerimdeki battaniyeyi açtı. Bana bir tane hastane elbisesine benzer bir şey giydirmişlerdi.

"Yaran kanamış."

Söylediği cümleye hayret eder bir şekilde ağzımı açtım. O an göğsümden boynuma doğru gelen bir acıyla yüzümü ekşittim. Sonra göğsümde hissettiğim bir elle acıya katlanarak gözümü açıp elini yaranın üstüne koyduğunu görünce elini ittim.

Gözlerini yaramdan ayırıp bana bakınca heyecanlanmıştım. Bu adam beni acı çektire çektire öldürmeyi düşünüyor olabilir miydi? Belki beni öldürmemesinin sebebi buydu. O gün elinde demirden bir alet görmüştüm. Acaip keskin gözüken bir aletti. Ama bugün elinde birşey yoktu. Normal eldi.

Göğsümde bir yarayla adamı izlerken salonda adım sesleri yankılandı ardından görüş alanıma beni yaraladıkları gün gördüğüm diğer çocuk girdi.

"Buğra, Doktor çağır gelsin yarasına baksın."

Buğra demek... Sana da çektireceğim Buğra!!!

Demir eli olan adam bana bir kez daha baktıktan sonra salonun ortasındaki koltuğa geçip oturdu.

Bir iki dakikalık sessizlikten sonra konuşma kararı aldım.

"Ben neden buradayım."

"Ben istediğim için."

Kimsin sen... Ne sanıyorsun sen kendini mal...

Tabi bunları içimden söyledim çünkü canımı yerden toplamamıştım.

"Beni neden öldürmeye çalıştın."