3 TATLI BELA(TAMAMLANDI.)

BÖLÜM 38 (ÖLÜM)

@nihan_Ozmen Çalışman için teşekkür ederim

"Çok özür dilerim aşkım."

Gözümden akan yaş Rüzgarın alnına düşüp yana doğru kaydı. Şuan ilacın etkisinden dolayı baygın olsa bile onu bu halde güçsüz zayıf görmek zoruma gitmişti.

Yüzünü tekrar ellerimin arasına alıp dudaklarına bir öpücük kondurdum. Sonra hemen kalkıp Uzaklaşmaya başladım. Ya Rüzgar üşürse hayır bu soğukta kesin üşürdü. Tek çare Kenana onu almasını söylemeliydim. Ama ne açıklama yapacaktım ki. Neyse şimdilik onu buradan almasını söylemem yeterdi.

Rüzgardan hızla uzaklaşırken bir yandan da telefonumu çıkarıp Kenanı tuşladım. Telefonu ilk çalışta açtı ve beni soru yağmuruna tutmaya başladı.

"Miray iyi misin? Neredesin? Alayım mı seni?"

Dişlerimi sıkıp ofladım.

"Kenan bi sakin olur musun? İyiyim ben. Evinin biraz ilerisinde Rüzgarın arabası var ve arabasının yanında baygın bir şekilde yatıyor onu eve alır mısn ?"

"Neden ne oldu ki?"

"Şimdi soru sorma onu eve al ben gelince sana anlatırım. Rüzgar yanındayken beni çaldır anlarım."

"Tamam alıyorum hemen ."

"Ve sakın kavga etmeyin!"

Uyarımın üstüne fazla düştüğümü belirtircesine tekrarladığımda beni onaylayınca telefonu kapattım.

Şimdi Kuzgunun yanına gitmeden önce hastaneye gitmeliydim. Önümden geçen ilk taksiyi durdurdum.

"Park hastanesine lütfen."

Şoför beni onaylayıp harekete geçti. İlk yapmam gereken yeğenimi görmek sonra Armi ve Hazalı görmek daha sonra onlara veda etmek. Tabii bu sessiz bir veda olacaktı.

Hastanenin giriş kapısından direk danışmaya doğru ilerledim. Gece nöbetinde olan görevli baygın bakışlarını bana yöneltince yüzüme küçük bir gülümseme yerleştirip önünde durdum.

Yoğun bakım ünitesi nerede?"

"7. Kat solda ki koridorun sonunda."

Teşekkür edip asansöre yöneldim. 7. Kat düğmesine basınca gözlerimi kapatıp kendimi hazırladım. Tamam yüzleşmem gereken bazı şeyler vardı. Son kez onları gör Miray daha sonra mutlu olacaklar.

Asansörün kata geldiğimizi belirten sesiyle gözümü açıp hemen asansörden inip sol koridoru takip ettim. Koridorun sonunda ki yoğun bakım kapısının önündeki bankta oturan bir kişi vardı. Bitmiş bir Hazal.

Hızlanıp yanına varınca yarım yamalak bir şekilde bakışlarını bana yönlendirdi. Hemen yanına oturup kollarımı ona sardım.

"Hazall?"

Tekrar bana dönüp baktı.

"Hayati tehlikesi hala devam ediyor. Ona bir şey olursa bende kendimi öldürürüm Miray. Önce o kuzgunu sonra kendimi öldürürüm."

"Sen bunu Kuzgunun yaptığını nereden biliyorsun?"

Elimi pijamasının cebine koyup bir not çıkarıp bana verdi. Elimde ki nota şaşkın bir şekilde bakarken hazal bana açıklama yaptı.