3 TATLI BELA(TAMAMLANDI.)

Bölüm 37 ( HAZAN VAKTİ...)

ARKADAŞLAR ÇOK GEÇ KALDIM BİLİYORUM AMA GÜZEL BİR BÖLÜM OLACAK. BU ARADA KİTABI KÖTÜ BİTİRMEK GİBİ BİR AMACIM YOK MERAK ETMEYİN.

ÖZGÜN- ŞİMDİ BURADA OLSAN
BÖLÜMÜ BU ŞARKI İLE OKUMANIZI TAVSİYE EDERİM GÜZEL BİR ŞARKI

~YAZAR~

Ağırlığımı sol ayak tabanıma verirken bir anlık baş dönmesiyle yere düşeceğimi düşündüm fakat bu beynimin bana bir oynuydu. Kuzgun şuan karşımda bana gülerken bu mümkün değildi. Onun o alaylı bakışlarını bitirmeliydim.

"Gelinim mi?"

Gülerken ellerini havaya kaldırıp iki kez çırptı. Ne kadar bir aptal bir adam.

"Evet oğlumla evlenmek ister misin?"

Gözlerimi Kocaman açıp yüzünü incelemeye başladım. Kesinlikle dalga geçiyordu.

"Şuan çok ciddiyim Kuzgun ne istersen yaparım. Başka bir şehre gitmemi mi istiyorsun giderim. Ölmemi istiyorsun şimdi bile bunu yapabilirsin. Ama sevdiklerime daha fazla zarar verme."

O sırada bir anlık olsa da gözlerimi çevirip Rüzgarı inceledim. Bir kukla gibi ifadesiz bir şekilde bizi izliyordu. Benim aşık olduğum adam bu değildi. Şuan karşımda ki Demirel ya da Rüzgar değildi daha başka bir adamdı.

"Ben ciddiyim Miraycığım oğlum ile evlenmene izin veriyorum."

Başımı hayır anlamında sallayınca kaşlarını çattı.

"Planın ne Kuzgun neden onunla evlenmemi istiyorsun?"

"Çünkü Mutlu olmanızı istiyorum."

Söylediği cümlenin ardından Kocaman bir kahkaha attı. Kocaman derken abartmıyorum o kadar güldü ki arkasındaki sandalyenin üstüne düştü.

"O kadar iyi bir insan değilim demi?"

"Değilsin, o yüzden oyunu bırak."

Yüzü bir anda o kadar ciddileşti ki bir adım geriye atmadan kendimi alamadım. Kuzgun üstüme yürümeye başladı. En sonunda bir adamına çarpınca durdum. O da iyice yaklaştı.

"Senden o kadar nefret ediyorum ki. Sana acı vere vere seni öldüreceğim."

Korku tüm vücudumu kaplayınca ayağımda titremeye başladı. O ise elini saçıma atıp kulağıma yaklaştı.

"Şimdi git ben istediğim Zaman seni çağıracağım ve o Zaman herşeyi bitireceğim."

Benden uzaklaşınca kendime kapının yerini hatırlatıp oraya doğru ilerledim. Sessizliğin tuhaf bir şekilde hakim olduğu odada her adımımda çıkan ses beni rahatsız etmişti. Nihayet odadan çıkınca bir oh çektim. Sonra hızla çıkış kapısına yürüdüm. Dar bir koridordan geçerken Rüzgar arkadan geçip önümde durdu. Onu umursamadan yanından geçmeye çalıştım fakat eliyle geçmeme engel oldu.

"Ne yapıyorsun? Kuzgun görecek."

"Odadan hızla çıktığımda yanına geleceğimi anlamıştır."

Nefesimi bıkmışçasına dışarı verdim. Ve tekrar gitmek için hamle yaptığımda kolumu tutunca hızla geri çekildim.