Del Rico Triplets #1: Bound By Duties

Kabanata 19

Husband and wife

Hindi ko maintindihan kung sino ang babalingan ko sa salon na pinagdalhan sa akin ni Zohan. He's comfortably sitting on the couch. Akala mo ay nagbabantay na amo sa mga narito.

"Make it elegant. She's a bride," pag-uutos niya bago ako igiya kanina sa upuan.

Mainit ang pagtanggap sa akin ng mga nagtatrabaho roon. Nakangiti nila akong sinalubong at paulit-ulit bumati ng congratulations. It feels nostalgic. I remember myself in the same situation five years ago. I was dumfounded upon knowing that Tross and I will be married all of a sudden. Only because Bjorne and his fiancé are nowhere to be found. Kami ang sapilitang ikinasal para pagtakpan ang kahihiyan sa mga bisita.

I married him- no... It is actually we married each other against our will. Puno ng sama ng loob at lungkot ang pag-iisang dibdib namin noon. Parehong nangangapa dahil hindi namin kilala ang isa't-isa. Nagkasakitan dahil natatalo ng damdamin.

To be honest, I never thought that we will end up marrying each other again. That we will ask for God to tie us with each other for the second time. And it is for love. Ang akala ko, maaring matapos ang lahat sa amin sa hindi magandang hiwalayan. Hindi ko kailanman inisip na... pwede pa lang maging masaya ang buhay namin bilang mag-asawa. Na... posible pa lang may pagmamahalang mabuo sa amin at hindi kami matulad sa ibang couples na resulta lang din ng sapilitang pagbubuklod.

Hinaplos ko ang kwintas na ibinigay niya sa akin. It has a detailed tree vines which is covered in diamonds. Makapal at parang imposibleng masira. Kapareho ito ng engagement ring na isinuot niya sa akin kahapon. A gold leaf vines with rhinestones on it.

"Do you love trees?" I asked out of curiosity.

Pinakakatitigan ko ang singsing at dinadama ang sayang dulot noon sa akin. Nakaunan ako sa braso niya at nakataas ang kamay na may singsing sa ere.

"That's vines. I wanted to give you a memorable and meaningful one, to tell you that our love might falter through hindrances and difficulties but it will grow once again. With leaves as our tendering love and flowers as our offspring. The roots will be us..."

Tross may seems cold and snob but he managed to become a good and loving husband to me. Ang pakisamahan niya ako ay malaking bagay na sa akin. Inakala ko noon, sa ilang taong nakalipas na nakabuo kami ng friendship sa gitna ng pagsasama namin. Kahit pa mahal ko na siya noon... hindi ako naghangad na maibalik iyon sa akin dahil kuntento na ako sa kung ano man ang klase ng relasyon ang mayroon kami.

Ang marinig ang mga salita niyang ang tinutumbok ay ang pagmamahal niya sa akin, hindi masasanay ang puso ko.

"You radiates beauty and peace, Miss Hollis. You look so in love," puri ng isang babaeng sa tingin ko ay mas matanda kaysa sa akin ng ilang taon.

Ngumiti ako at tumango. Napalingon ako sa couch nang tumayo si Zohan at kunot na kunot ang noo.

"Maghintay ka, Tross. Inaayusan siya. Hindi ka naman tatakbuhan. May ilang oras pa..." naririnig ko si Zohan na nakikipagtalo sa kausap.

I chuckled at that. He glances at me and pouted. He looks fed up. Of course, it was Tross again. Kanina pa nga siya pinapatayan ng tawag ni Zohan at mura nang mura ang isa dahil naaabala siya sa pagkuha ng stolen shots sa akin habang inaayusan ako.

"Tapos na ba?" nakasimangot niyang tanong.

Natawa ako at nailing. I look at myself in the mirror. The hairdresser attached the gold vine leaves bridal hairpiece to my hair. It is styled in extremely high swept-back. My cheek is in pinkish red and my lips are tainted with matte pink lipstick. My makeup is done in a natural way. It looks like I am blushing and feeling giddy for love, which is true.