Chapter 30

147 59 19
                                    

A/N: So this not the last chapter of the story because there's a little more. My mind won't let me finish the whole story because I don't know. Maybe I got attached?

But yes, this chapter is not the last chapter at all. I don't know when it will be finshed but I'm sure that I will set its completion soon. Don't worry!

***

Chapter 30

WAITING FOR ANOTHER 1 year was hellish for Roscoe at least for his experience. But for Yrozze? It was just a little of him. Naiingit nga si Roscoe dahil maraming nagagawa si Yrozze habang nakaupo lang siya sa kanyang hospital bed. Pero ngayon, maayos na siya. Nakabalik na siya ng matiwasay sa kanyang mga trabaho, Although he missed a lot, by mean "many", as in many. Hindi nakapagturo si Roscoe ng higit tatlong taon, kaya marahil ay namiss na siya ng kanyang mga estudyante. At hindi nga siya nagkamali.

"Sir! We missed you!" Sigaw ng buong klase nang makita nila ang kanilang favorite teacher. Nang marinig ito ni Roscoe ay tumawa siya at saka umupo sa isang upuan na nakita niya. Nag reunion sila ng klase niya dahil nalaman niyang graduate na pala sila.

"Sir, nag-antay kami ng tatlong taon pero feeling namin hindi ka na babalik pa. Our graduation wasn't as exciting and happy as it is dahil wala ka. Pero ngayon, na meron ka na ay talagang masaya na kami. Right guys?" said Jace.

"Yes!" Sagot nilang lahat.

Natawa nalang ulit si Roscoe sa kanyang mga narinig at saka bumuntong-hininga. "Yeah. Akala ko nga nakalimutan niyo na ako dahil nawala ako ng tatlong taon, pero nagkamali pala ako, ako pala yung nakalimot." Natatawa niyang aniya.

Bigla namang tumingin si Chloe sa kanya at saka tumaas ang kanyang isang kilay. "Nakalimutan? Sir, if it pleases you to leave our premises?" Aniya. Napatingin naman ang lahat sa kanya at pati narin si Roscoe pero kalaunan ay natawa siya ng malala.

"Fuck!" She cursed while laughing off her stomach.

"Huy Chloe, ngayon nga lang bumalik si Sir Santander tapos ganyan ang pinapakita mo. Akala ko ba miss mo na si sir?" Tanong ni Doshiik.

"Hoy! Koreano! Hindi mo ba alam ang ibig sabihin ng 'joke'?" Tanong niya.

"But look at your joke. It sounds so rude and unprofessional." Seryosong saad ni Doshiik. Tumango naman ang ilan sa kanyang pahayag. Kaya nagpout nalang si Chloe at saka umupo. Imbes na magalit si Roscoe ay natawa nalang siya.

"You sure never changed a bit, darling." He said.

Nang marinig ng dalaga ang pagsabi niya ng "Darling" aya gumaan ang kanyang pakiramdam at nabuhay ulit siya.

Napasapo nalang ang mga kaklase niya sa kanilang mga nuo.

"Hoy babae, may jowa na yan si Sir!" Sita ni Cadmus sa kanya.

"Well, who's the lucky girl?" Chloe asked.

But instead of her classmates answering her question, a barritone and sexy voice, perhaps answered her question. "My baby doesn't have to be with other women because he loves me."

Then all of them looked at a purely handsome specimen. From the point of their view, the man was big and he was really fit. The design of his hair was really attractive---it was a wavy styled hair with a little ponytail on his back.

He was really attractive.

And, from Chloe's perspective, this man considered to be every woman's dreams and fantasy. His sex is very outstanding and he's really perfect. Far more handsome than Adonis's child. "W-Who are you?" Chloe asked.

Chasing The Summer HeartsWhere stories live. Discover now