Yüksekten mi korkuyorduk yoksa düşmekten mi?
Hayatından memnun olmayıp geçmişe giderek tüm hatalarını düzeltmek isteyen kız.
Gelecekte, ilahi güçlerle anlaşma yapıp kız için geçmişe gelen oğlan.
Kaderlerini, karmaşık bir oyuna kaybedip sözde Tanrı'...
Şarkı: Scars - Stray Kids, İz Bırakanlar Unutulmaz - maNga
'Yaralarımı iyileştirmeye vaktim yok. Kazınmış bu yaralar bedenimde bir dövme gibiler.'
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Haftanın ikinci günü, ilk günü kadar boş ve stersli geçmemesi dileğimle, daha gün doğmadan yatağımı terk etmiştim. Yüzümü buz gibi suyla yıkayıp kendime geldikten sonra kulaklığımı ve telefonumu alıp ders çalışmak üzere masanın başına geçtim.
Dün yaşadığım olaydan sonra toparlanmamın bu kadar kısa sürmesine hem şaşırmış hem de mutlu olmuştum. Annemin dün ki tavrımdan sonra bana bir şeyler söyleyeceğinden endişe etmişim ama öyle olmadı. Çıkışta beklemediğim arkadaşlarım da rahatsız olduğumu bildikleri için anlayışla karşıladılar. Sina ise dünden beri benimle konuşmuyor. Aslında benden bir şey gizlediği için benim onunla konuşmamam lazım fakat anlayamadığım şeyler olmasına çoktan alışmıştım.
Arem'in dokunduğu yer ciddi bir şekilde yanmıştı. Bunu anneme açıklayamayacağım için kendi imkanlarımla tedavi etmeye çalışmıştım. Fakat hiçbir şekilde iyi gelmiyordu ve daha fazla yanıyordu. Bu yüzden gece de rahatça yatamamıştım. "Bence hastaneye gitmeyi düşünmelisin." Sabah sabah Arem'in bir anda konuşmasıyla korkmuştum. Onu sürekli görmediğim için varlığını unutabiliyordum. "Gidemem ki, gün boyu okuldayım. Diğer vakitlerde de anneme bu durumu söyleyemediğim için gidemem." Arem sessizce düşünürken ben de birkaç sayfa test çözmeye koyuldum.
Güneş, ışıklarıyla odama ulaştığında sessize almayı unuttuğum telefonuma bildirim geldi. 'Yaran çok derin mi?'
Yazan Sina'ydı. Önce cevap vermek istemedim ama çözmeye çalıştığım soruya odaklanamadığımı fark ettiğimde telefonu elime aldım. 'Hangisini soruyorsun? Kolumu mu, kalbimi mi? Jfkskgkdjgkskf' Random atarken aynı anda güldüm. İrem'le takılmak böyle espriler yapmaya sebep oluyordu ama bunu seviyordum. 'Kolun..' Böyle mükemmel bir espriye böyle bir tepki vermesine bozulmuştum. Yine de bozuntuya vermedim. 'Evet, maalesef. Bir dokunuşun bu denli acıtacağını tahmin edemezdim.'
'Evden erken ayrılıp bana gel. Yanık kremi falan var. Tedavi etmeye çalışalım. Olmazsa doktora gideriz.' Mesajı okuduğum gibi itiraz ettim. 'Olmaz. O kadar kötü değil zaten şaka yaptım. Geçer bir iki güne.' Direkt internetimi kapatıp kalemimi elime aldım. Onlara gidemezdim. Annemin ne diyeceğini kestiremiyordum belki de kızardı. O yüzden bu işe bulaşmak istemiyordum.
Zorlada olsa birkaç test daha çözdükten sonra okula gitmek için hazırlanmaya başladım. Hazırlanırken kolumun acısına ve Arem'e defalarca söylendim. Bir de sağ kolumdu. Her ne kadar yanık omzuma yakın olsa da kıyafetlerim temas ettiğinde deli gibi acıyordu. Buna katlanmak zorunda olduğumu kendime hatırlatıp kahvaltı etmeyi reddederek çantamı aldığım gibi evden çıktım. Kulaklığımı takıp Yedinci Ev - Birileri Anlatsın Bana dinlemeye başladım. Her zamanki gibi etrafımdaki kimseyi umursamadan şarkının sözlerini mırıldanmaya başlamıştım.
