အခန်း(၁၈၀)ကုယျန်ရှန်းက သွေးအန်ပြီး မေ့လဲသွားတယ်။
ဝမ်နျဲ့နျန်က စာကြည့်ခန်းတွင်ရှိနေသော အဖေဝမ်ကိုကြည့်ပြီး လက်ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ထားကာ မေးခဲ့သည်။
"အဖေ ... Phil ကိုဒီလာဖို့ အဖေပြောလိုက်တာ မလား။"
အဖေဝမ်က ဝမ်နျဲ့နျန်ကို မသိမသာစောင်းငဲ့ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းကို အသာချလိုက်သည်။
"ရှောင်နျန် ... ဒေါက်တာလီနဲ့ အဖေ ဖုန်းပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ မင်း ဆေးမသောက်တော့တဲ့အကြောင်း၊စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကုသမှုလည်း ဆက်ပြီးမခံယူတော့တဲ့ အကြောင်းကို အဖေ့ကို ပြောပြခဲ့တယ်။"
"ကျွန်တော် ကုသမှု မခံယူချင်တော့ဘူး။"
"ဘာလို့လဲ။"
ဝမ်နျဲ့နျန်၏ မျက်တောင်ဖျားလေးများ မသိသာစွာ လှုတ်ခတ်သွားခဲ့သည်။
"ဆေးက ကျွန်တော့်စိတ်ကို မတည်မငြိမ်ဖြစ်စေတယ်။ ကျွန်တော် အာရုံစုစည်းလို့မရဘူး၊ သီချင်းလည်း ရေးလို့မရဘူး။ ဆေးကြောင့်နဲ့ ကျွန်တော်လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့မရတဲ့ အဖြစ်မျိုး ကျွန်တော် မလိုချင်ဘူး။ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကျွန်တော် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ... ကျွန်တော် အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်တဲ့ သီချင်းရေးတာကိုပါ ဆက်မလုပ်နိုင်တာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူး။..."
"အဲ့တာကြောင့်ပဲ အဖေ Phil ကိုဒီလာဖို့ ပြောခဲ့တာပေါ့။" အဖေဝမ်က စားပွဲပေါ်တွင်ရှိနေသော အယ်ဘမ်စာအုပ်ကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
ဝမ်နျဲ့နျန်မှာ အံ့ဩ မှင်သက်သွားခဲ့သည်။ "ဘယ်လို?"
"Phil က အခု သူ့ရဲ့ကမ္ဘာလှည့် ဖျော်ဖြေပွဲကို ကျင်းပတော့မှာ မလား။ အဲ့ဒါကြောင့် သားလည်း သူ့နဲ့အတူလိုက်သွားပြီး သားကြိုက်တဲ့ ဂီတနဲ့ပဲ စိတ်ဖိစီးမှုတွေလျော့သွားအောင် အပန်းဖြေလာခဲ့။ ပတ်ဝန်းကျင်ပြောင်းလဲလိုက်တာက သားရဲ့ကျန်းမာရေးအတွက် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပဲ။ ပြီးတော့ သားရဲ့ပြိုင်ပွဲအတွက်လည်း အကြံဉာဏ်အသစ်တွေ ရသွားတာပေါ့။ Phil ကအတွေ့အကြုံရအောင် သားကိုလည်း ခေါ်သွားချင်နေတယ်။"
YOU ARE READING
ဥက္ကဌရဲ့အရင်ယောက်ျားကပြောတယ် " သူက အနက်ရောင်ကြာပွင့်လေးပါတဲ့"
Romanceသုံးဆယ့်ခြောက်ပွင့်သော နေကြာက ' ငါ့အချစ်ကို မင်းပိုင်ပြီး ငါ့ကိုလည်း မင်းသာ ပိုင်သည်။' တဲ့
