Karanlığın ve Aydınlığın Varisi {Varis Serisi }

47. Bölüm

Yeni bölümü okumadan evvel oy verebilir misiniz ?

Yorumlarınızı da eksik etmeyin.

Nasılsınız ? Salgın dönemindeyiz kendinize çok iyi bakın .

***

Kollarımda yumuşak dokunuşlar hissettiğim, beni yatıştırmaya çalışıyordu ve bir yandan da davranışlarıma anlam vermeye çalışıyordu.

Gök gürlemesiyle yerimden sıçradım ve karşıya baktım. Siyah saçları dalgalanırken mavi gözlerini bana dikmiş olan kızı gördüm.

Bir kere daha gök gürlediğinde yoktu yerinde. Başımı iki yana hayır anlamında salladım, zihnim bulanmış midem alt üst olmaya başlamıştı. Vücut ısımın yükseldiğini hissediyordum gözlerime karanlık bir perde çöktüğünde kulağıma ' İntikam ' sesi geldi

***

Bağırışlar ve ardından gelen itiraflar... Biri için evlatlık olmak zordu demek ki .

Yanımda sinir krizi geçirmiş olan Yıldız hemen karşısındaki koltukta ağalayan üvey annesi ve eşini sakinleştirmeye çalışan bir baba.

Ailede bir tek Cem eksikti. Hakketen o nerdeydi ? Bu kadar seste uyanmış olması gerekiyordu. Onu düşünmek şu an da mantıksızdı.

Başımı iki yana sallayıp gereksiz düşüncelerden kurtuldum ve öylece ayakta dikilmek yerine sinirden ağalayan Yıldız'ın yanına gittim. Sıkıca sarıldığımda hıçkırarak ağlamaya devam etti.

Bir süre sonra ağlamaları iç çekişlere döndüğünde benden yavaşça ayrıldı. Gözleri ağlamaktan kızarmış haldeydi.

" Yıldız size bırakıldığında üzerinde yüzük , kolye , bileklik gibi bir eşya var mıydı ?"

Ortaya pat diye attığı soruyla gözlerimi Aaron'a çevirdim. Umursamaz tavırla omuz silktiğinde göz devirdim ve Yıldız'ın üvey anne babasına baktım.

" Kolye olmalıydı ." dediğimde Yıldız kızarık gözleriyle bana bakıp yutkundu.

" Aradığınız şey kolyede miydi ?"

" O kolyede sana güçlerini verecek Ejder ruhun vardı bir de annemin tacının taşı."

" Ben kaybettim yani kayboldu."

" Nasıl !?" diye soran Aaronla bakışlarını kaçırdı. Bilmediği açıktı, gözleri yakan söylemiyordu sadece mahçuptu bu durumdan.

Kulağıma gelen kilit çevirme sesi ve ardından gelen adım sesleriyle beraber salona Cem girdi. Soru dolu gözleri üstümüzde gezinirken bir yandan da ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

Gözleri annesine takıldığında gözlerini kısarak bize baktı.

" Burda neler oluyor ?"

" Sen nerden geliyorsun ?" diye soran babasıyla gözlerini kaçırdı.

Bir şeyler eveleyip gevelerken gözleri bir noktada sabit kaldı. Bakışlarımı Cem'den alıp Aaron'a çevirdiğimde gözlerinin odağı Cem'di.

Zihnini okuyordu .

Cem'in babası ise bu durumdan haberi olmadığı için oğlunun yanına doğru adım attığında onu durdurdum.