Beyond All Measures (COMPLETED)

အပိုင်း(၇)

ဒီနေ့က သူတို့ စာမေးပွဲပြီးသည့်နေ့ဖြစ်သည်။
လပတ် စာမေးပွဲသာ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့်
တစ်ရက်ကို နှစ်ဘာသာ ဖြေရပြီး
ပုံမှန်ကျောင်းဆင်းချိန် ညနေ ၃ နာရီခွဲတွင်သာ
သူတို့ကျောင်းဆင်းလေ၏။

ပုံမှန်ဆို ယံသွန်းညိုရယ် ၊ ဘုန်းလျှံကွန်းခရယ် ၊
ဘုန်းဇေကောင်းဟန်ရယ်က အတူတူကျောင်းပြန်ကြသည်ဆိုပေမဲ့ ဒီနေ့ ကောင်းဟန်ရဲ့
အသင်းနေ့ဖြစ်တာကြောင့် ကောင်းဟန်က
ကျောင်းတွင် ကျန်ခဲ့လေသည်။

အစက ယံသွန်းညိုက ကောင်းဟန်ကို စောင့်ဖို့
တွေးပေမဲ့ ကွန်းခက သူတစ်ယောက်တည်း
ပြန်နှင့်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ယံသွန်းညိုတို့ရဲ့ အတန်းကိုလာပြောသည့်အခါ ကွန်းခနောက်ကို
လိုက်ခဲ့ပြီး ကွန်းခနဲ့ အတူပြန်ဖို့
လုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီကလေး က သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေသည်မဟုတ်လား။
မနေ့ကရော၊ ဒီနေ့ကရော သူ့ကို စကားမပြော ၊
သူ့ကို တစ်ချက်မကြည့်ဘဲ
တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေနေတာကိုသူသ်ိသည်လေ။

မနေ့ညကတောင် သူတို့နဲ့အတူ စာကြည့်ခန်းကို
လာပြီး စာဆင်းမကျက်ဘဲ စိတ်ကောက်နေတဲ့
ကွန်းခကို အခွင့်သင့်တုန်း ယံသွန်းညိုချော့ရမည်။

~~ ~

"ကွန်းခ..."

"ကွန်းခ လို့"

"ဘုန်းလျှံကွန်းခ.."

သူခေါ်နေသည်ကို
မကြားချင်ဆောင်ပြီး မထူးဘဲ
အရှေ့ကနေ စက်ဘီးကို ခပ်မှန်မှန်
နင်းနေသော ဘုန်းလျှံကွန်းခ ရဲ့ ကျောပြင်ကို
ကြည့်ပြီးမှ ယံသွန်းညို မျက်နှာလေး
မကြည်မလင်ဖြစ်သွားသည်။

ကား၊ဆိုင်ကယ်ရှုပ်သည့်
လမ်းမကြီးပေါ်မဟုတ်တော့ဘဲ လူရှင်းသည့်
လမ်းကြားထဲ ရောက်ပြီဖြစ်၍ သူ့အသံကို မကြားဖို့
ဆိုတာလည်း မဖြစ်နိုင်။

ယံသွန်းညို က စက်ဘီးကို ခပ်သွက်သွက်နင်း၍
ဘုန်းလျှံကွန်းခ၏ စက်ဘီးကို ကျော်တက်ကာ
အရှေ့တွင် ပိတ်ရပ်ပစ်လိုက်သည်။

ထိုအခါမှ ကွန်းခက သူ့စက်ဘီးကို ဘရိတ်ဆွဲ၍
ရပ်လိုက်၏။

ယံသွန်းညိုရဲ့ မျက်နှာပေါ်က မျက်ခုံးလေးတွေက
တွန့်ချိုးနေသလို ကွန်းခရဲ့ မျက်နှာကလည်း
အရင်လို အပြုံးလက်လက်လေးတွေမရှိဘဲ
မျက်နှာတည်တည်လေးဖြင့်သာ
တစ်ဖက်ကို အကြည့်လွှဲထားလေ၏။