Ne demişler, doğduğunuz aileyi seçemezsiniz ama evlat edindiğiniz çocuğu ve kayınananızı seçebilirsiniz! Evlilikten ölesiye korkan cesur ve inatçı kızımız Yasemin Akça, zor zamanlar geçirdikten sonra önce narin bir çiçek gibi taç yapraklarını döküp...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ne zamandır kapalı olduğunu bilmediğim gözlerim, ışıkla buluşunca kamaştı.
Bir kaç kez gözlerimi kırpıştırıp geri açtım. Oda da yankılanan cihaz sesleri, kalbimin ritmini gösteriyordu sanırım. Nerde olduğumu idrak etmemle gözlerim büyüdü.
Hastane değdim!
Burnum'da ki solunumumu sağlayan borulara gitti elim. Ama hızla geri indirmek zorunda kaldım. Çok acımıştı, nal et olsun! Nerden bilebilirdim ki bu kadar acı verici olabileceğini. Benim daha önce kolumu bile kırmışlığım yoktu! Cidden salaktım, değil mi?
"Yasemin hanım..." diyen naif sesle kafamı yana çevirdim. Hemşire önlüğünün içinde ki kadın bana sesleniyordu. "Sakin olun, hastane desiniz." dedi korktuğumu düşünerek. Gülümsedim. Benim gibi bir kızdan bu tepkiyi beklemiyor olacak ki, afalladı.
Suratıma öylece bakarken birden kendine gelip "Ben Doktor Bey'e haber vereyim." diyerek odadan çıktı. Beklediğim gibi, hani şu hep filmlerde gördüğümüz, cam odalardan birinde değildim. Düm düz sade bir odada tek başımaydım.
"Yasemin hanım, iyi misiniz?" diye soran Doktora baktım gülerek. Cidden delirmiş bir kız profili çiziyordum şu an. "İyiyim siz?" Bana gülümseyerek bakan Doktor sorumla biraz daha garip bakmaya başladı.
"Kendinizi iyi mi hissediyorsunuz?" diye sordu merakla. Bende onun yerinde olsam merakıma yenik düşerdim. "Evet, ölmediğim için mutluyum. Olmamam mı gerekirdi?" diye sordum merakla.
Cidden çok meraklı bir kızdım. 26 yaşında meraklı ve inatçı. Zaten başıma hep bu iki özelliğim yüzünden bela alıyordum ya. "Henüz yeni intihar etmiş bir kız için, evet olmamalıydınız. Ama sevindim adınıza." diyen Doktora kafa salladım. Başka ne diye bilirdim ki. Haklıydı...
Ben bileklerimi kesmiştim!
Hani şu Yasemin Akça olan ben. Hayatı dolu dolu yaşayan...Pardon deli dolu olacaktı orası! Hayatı bu kadar severken neden intihar ettiğimi hepiniz merak ediyorsunuz değil mi?
"Aileniz dışarda sizi görmek için bekliyor Yasemin hanım." diyen Hemşireye kaşlarımı çattım. Sonunda beni sinirlendirmeyi başardınız, bravo demek geliyordu içimden. "Kimseyi görmek istemiyorum!"
Bana hayretle bakan Doktor ve Hemşire ile cam tarafına çevirdim başımı.
****
"Neden intihar ettiniz Yasemin hanım?" diye soran Psikiyatrıma baktım. Yaşlı bir adamdı. "Cezalandırmak için." dedim ama ikimiz de üzgün olduğumu biliyorduk. Durgun bir ifade vardı ikimizin yüzünde de. "Kendinizi mi? Neden?" diye arka arkaya merakla sorularını soran adama güldüm.
"Tabii ki hayır! Ailemi! Ama bu iyi bir fikir değildi." dedim fark ettiğim gerçeklerle. "Bunun farkında olmanız ne hoş." diyerek onayladı beni. Kafa salladım.
