Ne demişler, doğduğunuz aileyi seçemezsiniz ama evlat edindiğiniz çocuğu ve kayınananızı seçebilirsiniz! Evlilikten ölesiye korkan cesur ve inatçı kızımız Yasemin Akça, zor zamanlar geçirdikten sonra önce narin bir çiçek gibi taç yapraklarını döküp...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Alo? Efendim anne?" Tam her şeyin ortasın da nasıl denk getirip arayabiliyordu bu kadın? "Kızım ne yapıyorsun diye bir arayayım dedim." Allah Allah. Hangi dağda kurt öldü? Hiiğ ay tövbe, aklıma Polat geldi. "Anne operasyonun ortasındayım, sonra mı arasan?" Gören de gizli istihbarat örgütü sanır beni! Havalara bak. "Ne diyorsun yine Yasemin deli deli! Sana da hal hatır sorulmuyor."
Ben sanki amacın o olmadığını anlamadım da... "Anne daha yeni gittiniz ya, bir salın beni, bakalım ne zaman özleyeceğim ben sizi! Ha? Bence bu deneyi bir yapalım, bak valla çok faydalıymış. Gençleştiriyormuş!"
Karartının hareket ettiğini görmemle hemen telefonu annemin yüzüne kapattım.
"Ay Polat, aç şu telefonu!" arka arkaya bir kaç kez arasam da açmıyordu asla. Kim bilir şu an hangi depoya giriyorlardı. Sinirle nefes verdim. Karartının elinde gördüğüm garip cisimleri duvarlara tek tek yapıştırdığını görmemle gözlerim yuvalarından fırlayacakmış gibi oldu.
Adam her yere dinamit döşüyordu! Çocuklarım da Tim de tehlikedeydi!
"Allah, Allah, Allah!" diye bağırarak adama uçasım vardı buradan. Ama neyse ki bu hepimizin sonu olacağını biliyordum. Sakin kal Yasemin! Sen tıp kazanmış kızsın, azcık düşün, bir şeyler bulursun!
Tamam bir bakalım, Polat telefonu açmıyor ve ekiptekilerin numarası bende yok. Bir aracın içinde kilitliyim ve bu şeyi nasıl açacağımı bilmiyorum. Hemen etrafıma bakındım, belki bir şeyler bulabilirdim.
Aracın şoför kısmına bakmamla bir telsiz olduğunu gördüm. Araca bağlıydı. Kızım Yasemin, bunu çalıştırırsan onlara haber verebilirsin! Hadi göster marifetlerini!
Derin bir nefes verip elime telsizi aldım. Her tuşa bassam belki işe yarardı ha? Denemeye değer! Hızla kenarlarında ki şeylere basıp döndürebildiğim şeyleri döndürdüm.
İlk başta bir şey olmazken bir düğmeye basmamla cızırtılar gelmeye başladı. "Heheyt be! Benim adım Yasemin oğlum! Şimdi doğru frekansa denk getirmesi var tabi...Kaldı mı bir milyar ihtimal. Ne güzel..."
Frekans tutturma ihtimalim neydi ki? Bir milyonda bir falan? Neyse en azından bir ihtimal var değil mi?
Hızla tüm frekansları tek tek gezmeye başladım. "Alo! Beni duyan var mı?" Ara ara telsizin çalışıp çalışmadığını kontrol ediyordum ama asla cızırtı dışında bir ses gelmiyordu. "Of ama ya! Kahretsin! Dışarıda adam hepimizi öldürecek, şu hale bak!"
Gerçi benim burada olduğumu bilmediği için muhtemelen bana bir şey olmazdı. Ama bu diğerleri için üzülmediğim anlamına gelmezdi. Hele de Ali'nin başına bir iş gelmesi olasılığı beni delirtiyordu. Ve de tabi diğerlerinin.
****
Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordum ama baya uzun süredir seçenekleri denemekle geçiriyordum dakikalarımı.
