iktsuarpok : minsung

3.6

Burnumda ve yanağımda hissettiğim elle gözlerimi açıyorum. Uyandırılıyorum kısaca.

"Günaydın." diye neşe saçan Hyunjini görmeyi görüyorum. Beklemiyorum ama beklemediğim şey başıma geliyor. Kısık sesimle, "Günaydın." diyorum. "Çok tatlı görünüyorsun." Yanaklarımın kızardığını hissediyorum. "Teşekkür ederim."

Suyu uzatıyor bana içiriyor. "Bugün taburcu olacaksın sanırım, sana yardım etmemi ister misin daha doğrusu geldim ama yani istersin bence." Gülüyorum ona. "İsterim tabii ki." Böylece konuşuyoruz. Doktor gelip birkaç şeye dikkat etmem gerektiğini ve en kısa zamanda psikiyatriye gitmem gerektiğini söylüyor. Doğru ya o gün kollarım açıktı ve doktorlar da beni mantıken incelerken açtılar, gördüler. "Hey, iyi misin? Daldın sanki?" Dikkatimi toparlayıp onun suratına bakıyorum. "İyiyim."

Üstümü giymeme yardımcı oluyor Hyunjin. Birçok şeyime de yardımcı oluyor. Minho hyunu göremiyorum. Görmek bile istemiyorum aslında. Bir yerlerde bir şeyler yapıyor olabilir. Ama umurumda olmuyor.

"Bu gece sizin evde kalmamı ister misin?" Hyunjinden soru geliyor bana. İster miyim? Bilemiyorum. Minho hyungun onu görebilme ihtimali bile biraz tedirgin ediyor. Biraz düşünüyorum. "Eğer istemezs- yani ş-şey-"
"Hayır! İsterim sadece dalmışım yine."

Seviniyor, bilmiyorum neden buna bu kadar mutlu oluyorum.

Hyunjinin evimde kalacak olması mı...Minho hyung ile karşılaşma olasılığı olması mı beni heyecanlandırıyor, bilemiyorum. Tek istediğin uyumak ve huzur. İlerleyen dakikalarda biz konuşup, yürümeye başladıktan sonra bir şey oluyor. Bir olay.

Ben durmuş kafamdaki şapkamı düzeltirken Hyunjini farketmiyorum ve ona çarpıyorum. Dudaklarımız birbirine değiyor. Ve asıl olay bu değil.

Minho hyung bizi görüyor.

M. - Anıl Emre Daldal

Kısa ve öz bir bölüm, umarım beğenirsiniz zamanla yayınlayacağım devamını ve uzun uzun bölümleri. Sağlıcakla kalın.❤️