iktsuarpok : minsung

2.0

Seungmin'e akşam mesaj yazıyorum.

Han Jisung : İyi misin?

Yaklaşık iki dakika sonra cevap geliyor.

Seungmin-ie : Evet.

Bir şeylerin yanlış gittiğini biliyorum fakat üstelemiyorum. Seungmin'in iyi olmadığını sezmeme rağmen bu mesajına sadece görüldü atıyorum.

Merdivenlerden aşağı iniyorum, telefonu yatağın üstüne atarak. Su içiyorum, sonra salondaki Minho hyung dikkatimi çekiyor.

Sanırım çıkardığım sesten dolayı bana bakıyor o da. Gözlerimiz buluşuyor.

"Selam?" diyor.

"Selam." diyorum.

"Dediğim şeyler için üzgünüm sanırım fazla ileri gittim."

"Sorun değil. Sorun değil. Ama Seungmin'in kendisinden özür dilesen daha iyi olacak."

Ağzı şaşkınlıkla açılıyor, "Tamam. Yapacağım, söz veriyorum."

"Kalbinin çok kırıldığını hissettim."
Kafasını bana çeviriyor. "Seungmin'i anlıyorsun, bu çok güzel biliyor musun? Ama beni fazla anlayan yok sanırım." Gülüyor kendi çapında. Böyle bir cümleyi kurduğuna inanamıyorum. İnanmak hiç istemiyorum.

"Seni anlayan yok mu?" soruyorum.
"Yok." Bu cevap beni hem üzüyor, hem de sinirlendiriyor. "Bence...Bence sen kör falan olmalısın." Dudaklarını büzüyor.

"Kör mü? Neden?"

Böyle yapması beni çok kırıyor, ben bir şeyler söylemek istiyorum, ne olursa olsun. "Belkide öyle davranmasaydın, yani böyle olduğun halde birilerine davransaydın seni anlarlardı ha? Ne dersin hyung?"

Sanırım kalbini kırıyorum ya da bir şeyleri farkettirip, anlamasını sağlıyorum. O gözlerindeki duyguyu bir türlü çözemiyorum.

Onu tanıyan kişiler arasında olmak istemiyorum, onunla konuşmak ve birçok şey yapmak istemiyorum.

Bu canımı çok yakıyor. O canımı çok yakıyor.

Onun yüzünden Seungmin'i sürekli görmezden geldiğimi bile fark edemiyorum. Seungmin ile aramızın kopuşunu hissedemiyorum, onu anlamamaya başladığımı da fark edemiyorum.

En kötüsüde bu oluyor. Seungmin'i fark edememek ve geri plan'a atmak.

Hepsi Minho hyung yüzünden gerçekleşiyor.

Also Thanks For 1,13K Reading🥺🧡