ALEDA İZEM

12. Bölüm

Bölümü okurken Eray ve Meva'yı eleştirenleriniz olacak, biliyorum. Ancak Erez önemli bir durum olsaydı gerçekten abisini aramak yerine ambulansı arardı. Meva da Eray da bunu biliyor. Bundan dolayı endişeli olsalar bile bunu birbirlerine yansıtmıyorlar.

Her neyse. Bölüme hoş geldin!

İyi okumalar!

Sertab Erener--- Kime Diyorum

🎡
MEVA TUNALI

Sakinim. Hayır gerçekten sakinim. Şu an yanında Eray'a çaktırmamak için sakinmiş gibi görünüyorsun. Evet! Fazla kıskanç bir insan değilimdir fakat karşımda gördüğüm ikili kıskançlık denen duygumu zirveye çıkardı. Evet evet, Metehan'dan bahsediyorum. Ve yanında ona kur yapan kadından. Metehan halinden çokça memnun olduğundan sanırım, gülümsüyordu.

"Meva," diyen Eray ile gözlerimi ona çevirdim.

"Efendim?"

"Sıkılmadın değil mi? Sabahtan beri arkadaşlarım geliyor yanıma." Dediğinde ona kendini suçlu hissetmemesi için gülümsedim. "Sorun yok."

"Orasını belli ediyorsun zaten," diye homurdandığında, onu tam olarak duyamadım. "Bir şey mi dedin?"

"Güzel dedim sadece," dedi ve kaşlarıyla bir yeri işaret etti. Gözlerim işaret ettiği yere baktığında istemsizce bir yanım üzülmüştü. Bunu belli etmeden geri Eray'a döndüğümde pür dikkat yüz ifademi izlediğini gördüm. "Ne var ne bakıyorsun?" Dedim omuz silkerek. "Birisiyle konuşan o."

"Yakışıyorlar değil mi?" Dedi gülümseyerek arkadaşına bakarken. "Metehan'ı bildim bileli tek tabanca. Eee Ebru da onun için çok çabalıyor. Ki bu çabaları devam ediyor, onunla bir olabilmek için. Başarmış sanırım."

"Nasıl?" Dedim şaşkınlıkla. Şaşkınlığımın sebebi Ebru denen kadının bana Metehan tarafından sadece arkadaş olarak anlatılmasıydı. Bir arkadaş olmadığını hareketlerinden ben anlamıştım fakat şimdi burada bir başkasından duymak canımı sıkmıştı fazlasıyla.

"Öyle işte. Geliyor musun, yanlarına gideceğim? O da Dilay ile beni az rahatsız etmedi." Dedi gülerek. Ama bu içten bir gülüş değildi. Sinirliydi.

"Gelmeyeceğim." Dedim ve Eray'ın gidişini izledim. Bunun doğru olup olmadığını öğrenmek istiyordum fakat doğru olmamış olsaydı Metehan, o kadın ona kur yaparken gülümsemezdi değil mi? Burada olduğumu bilmiyordu da. Sabahtan beri o kadınla konuştuğundan hiçbir kimsenin yanına gitmemişti. Geldiğimizden haberi yoktu -ki Eray yanına gidene kadar. Telefonumun zil sesini duymam ile çantamdan telefonumu ve Metehan'a aldığım hediyeyi çıkardım. Ekranda yazan kardeşimin ismiyle telefonu açtım ama gözlerim Eray'a şaşkınlıkla bakan bedendeydi.

"Efendim Erez?"

"Abla eve gelmeniz gerekiyor." Dediğinde Metehan, bakışlarını Eray'dan bana çevirmişti. Eray ona burada olduğumu söylemişti sanırım. Bana gülümseyerek baktığında elimdeki hediyeyi havaya kaldırdım ve ardından hediyeyi masaya bırakarak buradan uzaklaştım.

"Geleceğiz zaten biraz sonra. Bir şey mi oldu?" Dedim bahçeye çıktığımda.

"Ural iyi değil, İzem de baygın. Ben pansuman falan yaptım Ural'a ama yine de abim kontrol etse iyi olur."

"Ne pansumanı? Bir anlatır mısın ne olduğunu?"

"Abla bende bilmiyorum. Bir uyansın bu ikisi, o zaman öğreniriz."