ALEDA İZEM

24. Bölüm

İyi geceler, sizi çok özledim🥺

Bana iyi gelen tek şeyi yaptım ve yazdım. Bölüm kısa gelebilir, fazla bekletmemek adına bazı kısımları kısa yazdım. Ama beklediğimden erken bitirdim bölümü.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu?🥺

Keyifli okumalar😋

🌸
S

AFA TUNALI

Bunca geçen günlerin arasında -ki bu süre sadece iki ay- gebermek üzereydim. Bu süreçte biraz evden uzaklaşıyor gibi olsam da buna en büyük engel küçük olan iki kardeşimdi. Yafes ve İzem asla rahat bırakmıyorlardı beni.

Evet İzem de.

İkisi bir oluyor ve aylardır evi birbirine katıyorlardı. Eğlendikleri sürece benim için sorun yoktu. İzem iyileştikçe motive oluyor ve Yafes ablasını böyle gördükçe coşuyordu. Bazen aralarına Ural da dahil oluyordu ve bu üçlü yaşamdan soğutacak kadar çıldırtıyordu insanı.

Geçen hafta odamı darmaduman ettiklerini söylemiş miydim? Nedenini çözememiştim, çıldırmış hatta onlara kızmıştım fakat bu üçlü sadece omuz silkmişti. Ona kızdığımda gözleri dolu dolu olan Yafes bile. İzem etkisi onlara fena halde bulaşmış anlaşılan.

Hayatımda hiçbir şey güzel gitmiyordu. Aksine daha da kötüye giderken yüzümü güldüren tek şey bu seslerdi: "Safa'cım, Safa'cım, Safa'cım!"

"Abi! Canım abim, aslan abim!"

"Kesin veletler siz yokken ben vardım! En çok benim abim!"

"Ural!" dedi şok olmuş gibi, abisine bakarak. "Ayağında kocaman bir böcek var!" çığlık attığında Ural da bir çığlık atmış ve ayağında olmayan böceği atmak için havaya tekmeler savurmaya başlamıştı. Bir rakibini kolay eleyen İzem koşarak bana gelmeye devam ediyordu ki Yafes'in onu geçtiğini fark ettiğinde hileci kardeşim kendini yere attı. "Ah ayağım!"

Yafes anında durduğunda, "abla!" dedi endişeyle geriye dönüp yanına gittiğinde. "Abla iyi misin?" Yere eğilerek ablasına destek olduğunda ablası onun gibi insaflı değildi.

"Enayi olma çocuk," dedi Yafes'i alnından hafifçe iterek. Anında bana doğru koşmaya başladığında ona gülerek bakıyordum. Kollarımı açtığımda kocaman gülümsedi ve yeniden bağırarak kucağıma atladı. "Safa'cım, Safa'cım, Safa'cım!" İsmimi bol bol söylüyor ve gülüyordu. "Sana ulaşabilmek çok zordu ama ben bunu başardım!"

"Aferin benim kızıma!" duymak istediği cümleyi söylemem gözlerindeki parıltıyı olabildiğince arttırdı. Kollarını boynuma dolayarak yanağımdan öptü.

Hemen iki adım yanımda oturan Eray keyifsizdi. Bu olmayan keyfinin sebebi Dilay'dan kaynaklanıyordu biraz. Ameliyat günü yaklaşıyordu ve bu onu olduğunca geriyordu. Bir de İzem'in ondan uzaklaşması vardı. Bunun ne kadar saçma olduğunu söylesem de beni dinlememiş ve Eray'dan uzaklaşmaya başlamıştı.

"Hile yaptı!" dedi Yafes kaşları çatık yanımıza geldiğinde. O, İzem'in aksine Eray'a mesafe koymak istemediğinden hemen abisinin yanına oturmuştu. Bu biraz da olsa Eray'ı gülümsetti. Ural "böcek fobimi kullandı resmen!" ağlar gibi konuştuğunda hemen Erez'in yanına oturmuştu.