ALEDA İZEM

28. Bölüm

Merhabalar, ben geldiiimm!!!

Bölümün geç gelme sebebini açıklamıştım panomda fakat tekrar burada da açıklayayım; İzem için fazla yolculuğumuz yok artık, kitabımız kırklı bölümleri görmeyecek. Final aklımda yok şu an ama fazla uzatıp tadının kaçmasını istemiyorum.

Ayrıca size yeni kurgularla geleceğim. Bölüm biriktiriyorum şu anda. İzem'in finalini yayınladıktan hemen sonra diğer kurguyu yayınlamaya başlayacağım. Bu yüzden hem İzem'in bölümünü yazarken hem de o kitabın bölümlerini yazmaya çalışıyorum. Birazcık da gecikiyor bölümümüz. Kusura bakmayınız lütfen :")

Can Koç- Senin Gibi

Keyifli okumalar!

🌝

Özenle sessiz sessiz adımladım. İlk hedefim Yafes'ti. Ardından Ural, Erez, Safa ve ablam olmak üzere kurbanlarımı uyandıracaktım. Elimdeki yastığı sıkı sıkı tuttum. Canan'a abla demesi, onunla anılarını anlatması... Boğacaktım o çocuğu!

Dediğimi yapan bir insan olduğumdan sıkı sıkı tuttuğum yastıkla sessiz adımlar atmaya devam ettim. Yafes'in kapısını sessizce açtığımda kurbanımı yatağında uyurken buldum. Yastığına sıkı sıkı sarılmıştı. Evet, benimle yattığı geceler bile bana sarılmadan yatamıyordu ki bu görüntüyü tahmin ettiğim için kendi yastığımla gelmiştim buraya.

Hadi yine iyiydi, benim yastığımla boğulmak herkese nasip olmazdı.

Gözlerimi kıstım avıma bakarken. Ardından fazla beklemeden hemen atıldım üzerine. Gözlerini açtı mı bilmiyordum fakat yastığı yüzüne bastırdım. Hareketlenmeye başladığında, "ona abla demek ha," dedim sinirle.

Reklam gibi araya girmek olmasın fakat gerçekten boğmuyorum çocuğu, sakin. Sağdan soldan videomu çeken biri çıkmaz değil mi? Düşünsenize, birkaç saat sonra gündem oluyoruz. Ünlü iş adamı Ilgar Tunalı'nın aylar öncesinde öz kızımız diyerek medyaya duyurduğu Aleda İzem Tunalı erkek kardeşini boğarken görüntülendi! Tunalı ailesinden şu an bir açıklama gelmezken Yafes Tunalı'nın hastaneye bile götürülmediği, ölmeye mahkum bırakıldığı öğrenildi.

Buna sonra saatlerce gülecektim fakat bir anda havalanmam ve sırtımın yatağa değmesi ile ne olduğunu kavrayamadım. Elinde yastık, Yafes kaşlarını çatarak bakıyordu bana.

"Abla ne yapıyorsun ya? Ödüm bokuma karıştı." Gerçekten korkmuş görünüyordu. Bu hali hafiften içimi acıtsa da ses çıkarmadım.

"Şerefsiz köpek!" başımın altında kalan yastığı anında yüzüne savurduğumda o da elindeki yastıkla vurdu bana. "Lan ben sana kızgınım da vuruyorum adi! Sen bana ne diye vuruyorsun?"

"Sen vuruyorsun diye. Benim elim armut mu toplasın?"

"Senin o saçlarını yolarım bebe," dedim sinirle. "Bırak lan o elindeki yastığı." Yavaşça bıraktığında bir tane daha vurdum yastıkla yüzüne doğru. "Seninle işim bitmedi fakat diğer kurbanlarım uyanmasın. Kalk ve bana yardım et. Sıradaki Ural."

"Tam olarak neden kurban edildiğimizi öğrenebilecek miyim?" Ona cevap vermeden kalktım yataktan. Adi köpekler, hepsini bugün sevmiyordum. Sevmeye bir günlük ara vermiştim, yarın tekrardan sevecektim. Bugün hepsi düşmanımdı.