ALEDA İZEM

21. Bölüm

Merhabalar, ben geldiiim!

Bu bölümü sevemediğimden yorum yapmayacağım.

63K olmuşuz... SİZİ YERİM YEER! OY CANIM ÇOCUKLARIM🥺💗

Sizi seviyorum biliyorsunuz di mi esekler🥺🥺🤍

Öhm öhm, bir de...

Bizim sizinle bir de Dilay dosyamız vardı. Ben uzun zamandır Dilay'ın psikolojisine bir türlü giremediğimden yazamamıştım. Geçen tam da böyle bok gibi bir psikolojiye sahipken dedim galiba yazarız kızım. Daha sonra birkaç bölüm yazdığım Dilay dosyasını bulamadım🥺 Diğer telefonumun not kısımlarında kalmıştır belki dedim ama yok🥺 bu telefonumda da, Wattpad taslaklarımda da yok🥺

Sanırım yeniden yazmam gerekiyor, ağlayasım geldi yeniden dur🛌

N

eyse, en azından bilin istedim.

Sizi hâlâ seviyorum ve umarım beni hâlâ seviyorsunuz🥺🥺

Bir farklılık yaparak bu bölüme şarkı koymuyorum.

Keyifli okumalar bebitooo!

✨
ERAY TUNALI

"Çok daha iyi olacaksınız." dedim ellerinden tutarak. Hastanede geçen birçok günde yaptığım gibi yine soluğu burada aldım. Onsuz bir gün geçirmek, onun sesini duymadan, onu görmeden biten bir gün olması canımı sıkıyordu. Onunla olmak, onunla kalmak, onunla güne başlamak ve günü onunla kapatmak. Onun gülüşünü izlemek, ona destek olabilmek, onunla sohbet edebilmek, onunla üzülebilmek.

O hayatımdan bir parça, belki de şah damar.

O işte. Kelimelerle anlatamadığım, yaşadığım en güzel insan.

"Bilmiyorum," dedi dudak büzerek. "Her şey çok garip ilerliyor." Tedavisi olumlu ilerliyordu. İyileşecekti. İyileşecek ve bana o kahveyi yapacaktı. Bilmiyorum belki de kahve yapmazdı. Sevmiyordu kahve yapmayı çünkü eskiden görücü usulü evlenen kadınlar, istemediklerini belirtmek için tuzlu kahve yaparlarmış.

"Sevgilim," dedim ona biraz daha yaklaşarak. "Her şey çok güzel olacak. Biraz daha zamana ihtiyacın var. Kendine o zamanı tanı."

"Zamana bırakmak istemiyorum. İçimde kötü bir his var." Yaklaştı bana, elini yanağıma çıkardı. Konuşmamı istemiyor gibi sakallarımı okşarken mırıldandı, "öpeyim mi bir kez?"