Hyunjin'in verdiği kıyafetler yine oldukça yeniydi, Minho banyoda bunu sorgulamamaya çalışarak giyindi. Kapıyı açtığı anda Hyunjin'i bulmayı umut etti.
Ama Hyunjin yukarıda pıtır pıtır sesler çıkarıyordu. Minho üst kata çıkmanın terbiyesizlik olacağını düşündü. Bu nedenle merdivenin kenarına tutunup yukarı seslendi.
"Hyunjin ben yana geçiyorum. Kıyafetlerini de yanıma aldım, eve geçerim hemen. Seninle tanışmak gerçekten onurdu. Umarım iyi anlaşırız bundan sonra da!"
Hyunjin çamaşırları çırparken seslenildiğini duydu, durdu. Biraz dinledi. Kıyafeti burnuna yaklaştırıp nefes aldı huzurla. Aşağıya seslenmedi. Duymamış gibi yapıyordu, bunun tek nedeni Minho yarım kalmış bir konuyu bitirmeye gelebilsin diyeydi!
Çamaşırlar leylak kokuyordu. Hyunjin Minho'nun lavanta koktuğunu hatırladı. Bugün alışveriş yapıp lavantalı yumuşatıcı almaya karar verdi. Kıyafetleri tekrar yıkayacaktı.
Sırf Minho gibi koksunlar diye.
Kapının kapanma sesi bir süre sonra geldi. Hyunjin hemen odasına geçti. Kapalı perdeden tekrar gözleri kadar yukarı çıktı. Minho bu sefer kalın kıyafetlere sahipti. Hyunjin kendini rahat hissetti.
Ona acı çektiriyorsa bile bu acı bedensel olmuyordu en azından.
Hyunjin için Minho ikinci gününü ayırıyordu mektubu bulmaya ya, Hyunjin dayanamadı. Sırtını pencerenin altına denk gelecek şekilde verip yüzünü kapattı sevinçle ve utançla. Ufak bir çığlık attı evde tek olduğu için.
Çok seviyordu.
Gerçekten.
Minho son köşede debelenirken Hyunjin tekrar kalktı, baktı aşağı. Minho mektubu minik bir zarftan çıkarırken kalp krizi geçirdiği için tekrar aynı pozisyonu aldı ve yine çığlık attı.
Hyunjin narin bir çiçekti. Minik bir Minho rüzgarı bile onu oldukça etkilemekteydi.
Minho ise kalbinin ağzında attığını hissetti zarfı olabildiğince dikkatle açarken. Bu mektup ona ne anlatacaktı? Bu mektup ona nasıl kalbini aktaracaktı?
Minho sevilmeyi bilmediğini biliyordu en azından, mektubu ve Hyunjin'i bir yapmak istedi bir an. Nedense Hyunjin ile olmak istedi, onunla gülen yüzlü kahvaltıları kuruyor olmak.
Yine de mektubun sahibine ihaneti itti kalbinden. Kendini mektubun kalbini hissetmeye doğalca itti ve mektubu açtı.
Değerli Minho,
Bu mektubu bulduğuna inanamıyorum.
Hangi yıldayız? Senin beni bulma ihtimalinin olmadığı yıllara geçtik mi yoksa?
Böyle bir ihtimal olmayacak, söz veriyorum. Kalbimin her atışında sen akıyorsun damarlarımdan. Nasıl olur da sorarım böyle bir soruyu sana?
Hiçbir zaman geç kalmayacaksın bana.
Biliyor musun Minho?
Bu mektubu 2019'dan yazıyorum sana. Sanırım geçmişte yaşayan beni bulman zaman almadı bile. Yıllardan 2019 olduğunu söyle bana.
İnanır yüreğim, çok masumdur Minho.
Beni bulmak üzere attığın ilk adımın sonunda buradayız işte. Umarım çok zorlanmadın beni ararken. Yorduysam seni diye korkarım. Ekim ayı soğuk olur bu şehirde. Toprağı çok kazmadan saklamaya çalıştım inan bana.
Üşüdü mü kalbin?
Sakin bir dalga gibi senin kıyıya vuruşunu izlerken kum gibi yayıldım tenine. Yine de görmedin beni.
Fakat sakın alınma!
Kum çoktur sahilde. Sadece ben kendime tektim de baktım durdum ümitle. Bir gün seni takip ettiğimi fark edersin diye sadece.
Senden beni sevmeni beklemem bencillik olurdu Minho.
Sadece tanısaydı yüreğin beni. Kalbimin atışını hissetmesin bile kalbin ama gözlerin gözüme değdiğinde alsaydı canımı tanrı ilk seferinde.
Seni o kadar çok özlüyorum ki.
Yüreğim beni terk ettiğin o yerde.
Biliyor musun Minho?
Bir is kokusu ciğerlerini doldurduğunda yalnız olmadığını bilmeni isterdim. Eğer gözlerini kaplamışsa sis, aydınlığın yakında olduğunu bilmeni dilerdim.
Sana asla yakın olamayacak olsam bile gönlüne minik bir tohum ekmek isterdim. Günü gelince tohum filizlenir umut yeşerirdi.
Ve sen yalnız ya da birileri elini tutarken, umutlu hissederdin.
Geçen yıl ağlıyordun. Bu yıl iyi olmanı gönülden umut ederim.
Daha minicik bir çocuk olan benim kalbimde bir fidandır umut. Sadece umut ederim.
Mutlu olmanı.
Ve geleceğe umutla bakmanı.
Son bir şey, Minho benim en değerlim.
Eğer bu oyun başlamışsa ve devam ettirmek istiyorsan yıla yola takılma. Sonunda beni bulacaksın, gülümseyeceğim umutla.
En sevdiğin yere git şimdi. Orası bir tepeydi. Orada bul beni.
O gün ağlamıştın.
Bir daha ağlamayacağını düşünerek gülen gözlerinden öperim seni.
Minho mektubu katladı gözleri dolu dolu. Kimi kaybetmişti geçmişinde de canı bu kadar yanıyordu?
YOU ARE READING
My Love From 2018 // HyunHo ✔️
FanfictionAğzımda sakız, cildimde rüzgar vardı. Geçmişten kalan bir çınar, dibinde bir hazine vardı. Senden çok iz yoktu da tek bir mektup vardı. Sakin bir deniz kenarı, yıldızların içinde senden kalıntılar vardı. Sanırım geçmişte yaşayan sana dair tüm hisler...
