Zawgyi
__ငယ္႐ြယ္မႈ__
သဲအိတ္သည္ က်ေရာက္လာသည့္ လက္သီး၏အရွိန္ေၾကာင့္ ယမ္းခါေနၿပီး ဆက္တိုက္ဆိုသလို က်ေရာက္လာေသာ ကန္ခ်က္ေတြသည္လည္း ေသသပ္လြန္းလွသည္။
နာရီဝက္နီးနီး Boxingေလ့က်င့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အေလးတုံးေတြရွိရာကို ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး 15ေပါင္အေလးခ်ိန္ရွိေသာ အေလးတုံးျဖင့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနျပန္သည္။
ပုံမွန္ေနရင္ သြယ္လ်လ်လက္ႏုႏုတစ္စုံဟာ အားစိုက္၍ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည့္အခါ က်စ္လစ္လွေသာ ႂကြက္သားေတြက ထင္းထြက္လာသည္။
မွန္ထဲေပၚေနသည့္ ေကာင္မေလးသည္ ေခြၽးသံတ႐ြဲ႐ြဲျဖင့္ ေလ့က်င့္ခန္းအေပၚ အာ႐ုံစိုက္လို႔ေနသည္။
"ဇီး.....ဇီး နင္ဒါကိုျမင္ၿပီးၿပီလား"
အတူတူ အားကစားလုပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးျပလာသည့္ ဖုန္းကို ယူၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြရွိတဲ့ အခန္းကိုသြားရန္ဦးတည္လိုက္ၿပီး ထိုေနရာမွအျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
"ဇီး အေလးတုံးႀကီး ခ်သြားအုံး!"
အေနာက္ကသတိေပးသံအား ၾကားဟန္မရွိေသာ ဇီလန္သည္ 10ေပါင္အေလးတုံးႀကီးအားကိုင္၍ ေက်ာင္းအတြင္းေျပးေနခဲ့ပါသည္။
"SeokJin!!"
"That's some wet a** P**y!!"
ဇီလန္ရဲ႕ အသံက်ယ္ထက္ ပိုက်ယ္ေသာ Kim၏ ေယာင္သည့္အသံသည္ စာသင္ခန္းတစ္ခုလုံးအပါအဝင္ အေလာတႀကီးေျပာမည့္ ဇီလန္ႏွင့္ စာအုပ္ၾကည့္ေနသည့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ပါ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားေစသည္။
"ဘာလို႔ အေလးတုံးႀကီးကိုင္ၿပီး အသံၿပဲႀကီးနဲ႕ လာေအာ္ေနတာလဲ"
Kim သည္ ဝိုင္းၾကည့္ေနသည့္ လူအုပ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာႀကီးနီလာၿပီး ဇီလန႔္အား အသံတိုးတိုးျဖင့္ အျပစ္တင္သည္။
ဤေတာ့မွ လက္ထဲက အေလးတုံးကိုသတိထားမိၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဖုန္း...ဖုန္းထုတ္ "
ေျပာမည့္စကားစီကို အာ႐ုံျပန္ေရာက္လာေသာ ဇီလန္က စကားလမ္းျပန္တည့္ေတာ့ Kim ဖုန္းထုတ္၍ေပးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ဒဏ္ဍာရီတစ်ဆစ်ချိုး || MYTH
Fanfictionမည်သူ့အချစ်သည် ပိုကြီးမြတ်ခဲ့ပါသနည်း။ ~NamJin~
