Kitabım Töre değil mahalle kitabıdır.
"Zerda..." diye başladı, aynı hevesle.
"Allah şahidim ki bana nasip ettiği emanetine şu can bedenden çıkana kadar gözüm gibi bakacağım, kendi canım gibi kollayacağım. Sana söz veriyorum."
Mahalle hikayesidir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Annen akşam iyi davrandı bana çok şaşırdım. Her konuştuğumda laf sokması lazımdı. Ama olmadı çok şaşkınım."
Kolunu omzuma attı.
"Bazı şeylerden ders alıyor demek ki güzelim."
"Giray," dedim göğsüne sokularak.
"Annen hakkında konuşmam canını sıkmıyor değil dimi."
"Güzelim, Zerda'm güzel karım." Saçımı öptü.
"Benim canımı sıkmıyor annemin senin canını sıkması benimim moralimi bozuyor. İlerisi olursa gereğini yaparım ama bu saatten sonra olmaz merak etme."
Merakla kafamı kaldırdım göz göze geldik. "O niye ki?"
"Sen bunları düşünme kocan her şeyi halletti."
"Benim kocam zaten bir tane. Her şey geliyor elinden."
"Zerda."
Ne söyleyeceğini bildiğim için hemen lafını kestim.
"Giray sana bir şey soracağım?"
"Sor güzelim."
"Bana nasıl aşık oldun."
Güldü. "Nereden çıktı bu güzelim. "
"Merak ettim. Bana olan sevgini anlattın ama nasıl aşık olduğunu merak ediyorum."
Omzuma dökülen saçımı parmaklarının arasına aldı. "Bu eşsiz saçlarını gördüğümde kalbim doksan dakika bir topun peşinden koşan futbolcu gibi koşmaya başladı. Öyle depar attı ki soluk soluğa kaldı."
