Kitabım Töre değil mahalle kitabıdır.
"Zerda..." diye başladı, aynı hevesle.
"Allah şahidim ki bana nasip ettiği emanetine şu can bedenden çıkana kadar gözüm gibi bakacağım, kendi canım gibi kollayacağım. Sana söz veriyorum."
Mahalle hikayesidir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, nasılsınız uzun zaman oldu 🥺 Uzun zamandır bir şey yazamadığım için hiç bir şey yazamaz hale geldim. Bu özel bölüm bana iyi geldi çok uzun bir bölüm değil ama yeni bölümle bağlantısı var. Yeni bölümü ya yarın yada pazartesi atacağım ama pazartesi gelir gibi.
Kitabımı okumaya yeni gelenler hoş geldiniz iyi ki geldiniz. Elbette hatalarım var zamanla hepsini düzeltmeye çalışıyorum ❤️
Özel bölümde Zerda abi diyor diye kızmayın olur mu bana 🙈🙈
152 bin olmuşuz 🥳❤️❤️🫠
Keyifli okumalar 😍
Geçmiş Ramazan Bayramı Arife günü 🥳
"Zerda'm, benim en büyük yangınım senin bana attığın bakışından meydana gelir."
Nefes almak öyle zordu ki, odanın içi cehennem ateşi gibi yanıyordu. Dükkandan bir kaç saatliğine eve dinlenmek için gelmiştim. Tabii anneme yakalanmadan önce dinleneceğimi düşünüyordum. Evin içi pazar yeri gibiydi.
Kendi evime gitmek zor gelmişti oruçlu iken. Keşke diyorum gitseydim evime. Bayram tatlısı açıyorlardı bir kaç komşu ile birlikte. Kapıyı açar açmaz onlarla karşı karşıya gelmiştim. Malum soruyu koltuğa tam oturmadan hemen sormuştu Gündüz abla.
"E Giray oğlum var mı bir hanım kızımız evlenmek için."
Tam cevap vereceğim zaman yanı başında oturan Gül teyze, "Ne evliliği kız Gündüz? Çocuk zaten bir kere boşandı daha evlenmek istemez."
Gözlerimi devirdim ve elimi enseme doğru atıp başımı bir ileri bir geriye doğru çevirdim. Konu direkt eski evliliğime geliyordu. Sanki dünyada tek boşanan kişi bendim. Ben eskiyi çoktan unutmuştum ama insanlar bir türlü unutmuyordu.
Peşini bırakmadan, "Öyle mi Giray oğlum?" Diye sordu.
"Nasip bu işler Gündüz teyze ,şu an kimse yok. Olursa zaten duyarsınız hadi size kolay gelsin," dediğimde odama gelerek yatağa uzandım. Eskiyi unutturacak kadını kalbim çoktan bulmuştu. Aklımla kalbim arasında bir savaş vardı.
Yine de her şeye rağmen kalbimin galip geleceğini biliyordum. Gözlerimi kapattım. Aradan geçen birkaç dakika sonra cebimde titreyen telefonumla tekrardan gözlerimi açtım ve cebimdeki telefonumu çıkarttım.
