Kitabım Töre değil mahalle kitabıdır.
"Zerda..." diye başladı, aynı hevesle.
"Allah şahidim ki bana nasip ettiği emanetine şu can bedenden çıkana kadar gözüm gibi bakacağım, kendi canım gibi kollayacağım. Sana söz veriyorum."
Mahalle hikayesidir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, nasılsınız
Keyifli okumalar
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 💗
Bedenimi tutan kollardan kurtardım. “Giray,” diye fısıldadığımda bakışları bana döndüğünde sert bakışları yok oldu. Beklemeden bana doğru geldi “Zerda’m.” Dediğin de.
O sormadan konuştum. “Ayağım kaydı.” Dediğimde dizlerinin üzerine çöktü “bir şeyin var mı güzelim,” parmaklarını bileğimi sardı. Baş parmağıyla çok bastırmamaya dikkat ederek hafifçe ovdu. “İyiyim ben sevgilim. ”dediğimde Kafasını kaldırdığında göz göze geldik. Çöktüğü yerden doğruldu. Bedenimi ustaca bir şekilde kucağına aldı. Panikle “Giray,” diye mırıldandım. “Seni eve çıkartayım güzelim,” dedi. Kafamı göğsüne bastırdım. Yanı başımızda bize bakan adama döndü. “Sen az bekle bilader seninle tanışalım.”
Sırtını yasladığı merdiven demirlerinden doğruldu. “Olur,” dedi. “Zerda ile bir kaç gün önce tanışmıştık.” Dediğinde yutkundum. Nasıl yüzsüz biriydi Giray’ın bedeni bu sözlerden sonra gerildi. Kafamı yasladığım göğsünden anlıyordum. Derin nefes aldı. “Bizde birazdan daha detaylı tanışırız bilader,” dedi. Merdivenleri ben kucağında çıkmaya başladı. Kapının önüne geldiğimizde ayağımdaki terlikleri çıkardı. Kapıyı cebimde olan anahtarla açtım. İçeri girdiğimizde tedirgindim. Bedenimi yavaşça koltuğun üzerine bıraktı. Yanıma oturduğunda çenemden tutarak göz göze gelmemizi sağladı. Bakışları yüzümde oyalandı. Bakışlarımda ne gördüyse tek kaşını yukarıya doğru kaldırdı. “Yeşil cennetim bana suçlu gibi bakmasın.”
“Suçlu değilim sadece o halde ve o adamın tanışma konusunda söylediklerini ve görmemi istemezdim.”
“Güzelim,” nefes aldı. Aldığı nefesi dudaklarının arasından saldı. Avuç içini yanağıma yasladı. Bana biraz daha yaklaştı. “Ben sadece seni bilirim Zerda’m ağzından çıkan kelime benim senedim. Yaşadığımız olay bana çok iyi ders verdi. Sadece duyduğum değil, gördüklerime değil güzeller güzeli karımın ağzından çıkan kelimeler benim için en önemli. Ben tek seni bilirim sen yok diyorsan yoktur. Gerisi boş. Sen dinlen ben konuşayım.” Ayağa kalkacağı zaman elini tuttum “gitmesen olmaz mı?” diye mırıldandım.
“Güzelim alt tarafı konuşacağım merak etme.” Bir an da durdu aklına gelen şeyle gözleri ayağımı buldu “ama ilk önce ayağına krem sürelim.” Gerek yok desem de beni duymazdan geldiğinde. Yatak odasına doğru ilerledi. Kafamı geriye doğru atarak sırtımı koltuğa daha çok yasladım. İç çektiğim de göğsüm inip kalktı. Kalbim zaten yerinde depar atmaya çoktan başlamıştı. Beni böyle düşünmesi kalbimin atışını yükseltiyordu. En sonunda kalbim yerinden çıkacak hale gelecek diye korkuyordum.
Geldiğini adım seslerinden duysam da gözlerimi açmadım tenimde hissettiğim yumuşak temasla gözlerim açıldı. Öpmüştü. “Giray.” Dizlerinin üzerine çökmüş avuç içine aldığı ayağıma bakmayı bırakınca gözleri bana döndü. “Öpünce geçer güzel karım. Geçti mi?” Nefesim kesildi gözlerim doldu. Hissediyordu sanki bazı duygulara muhtaç kaldığımı. Annemin, babamın öpmeye, sevmediği. Yaralarımı teker, teker sarıyordu. Bıkmadan, usanmadan... Kafamı salladım. Dudaklarımı araladım “geçti canım kocam.” Geçti. “Sen öptüğün de yaraya yapıştırdım yara bandı bile işlevini kaybetti.” Güldü. Kafamı hafif eğdim. Elimi yanağına koydum. “Giray seni seviyorum çok seviyorum bana yaşattıkların çok başka.” Gülümsedi “bende güzel karım bende. Çok seviyorum insan sevdiğine değer verir Zerda’m ben seni lafta değil yüreğimle seviyorum sana değer kıymet vermeyeceksem ne anlamı kalır ki sevginin, aşkın.” Dudaklarını anlıma koyarak koklayarak öptü. Ardından elinde tuttuğu kremi güzelce sürdü. “Konuştuktan sonra ben işe giderim karım geri gelmem merak etme beni aklın bende kalmasın.” Dudaklarımı öne doğru büktüm “ama ben seni merak ederim ki kocacım.”
