Office 322

8. Α & Α

Αχιλλέας

Ήταν η τρίτη συνεχόμενη μέρα που έβρεχε. Κοίταζα από το μεγάλο  τζάμι του γραφείου μου τα γκρίζα σύννεφα που είχαν στριμωχτει στον μπλε ουρανό. Οι σταγόνες χτυπούσαν βίαια το γυαλί και έπειτα κυλούσαν αργά σαν τα δάκρυα που έπεφταν από τα μάτια μου για το πληγωμένο μου παρελθόν.

Η ζωή μου θα μπορούσε να ήταν πιο απλή. Αν είχα ακούσει τον πατέρα μου, το παρόν  θα είχε άλλη τροπή και το μέλλον μου θα ήταν ελπιδοφόρο.

Αυτή ήταν ο λόγος που διάλεξα την νομική.

Θα μπορούσα να είμαι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό αλλά θα με κρατούσε μακριά από αυτήν.

Αριάδνη

" Δεσποινίς Ιωάννου, η κα. Κανελλάκη σας περιμένει στην αίθουσα συνεδριάσεων." Μου ανακοίνωσε η γραμματέας της Δανάης και ισιωνοντας τα ρούχα μου προχώρησα προς το ασανσέρ για να να με πάει στον τέταρτο όροφο εκεί που βρισκόταν το δωμάτιο που χρησιμοποιούταν μόνο για σοβαρά θέματα. Η αγωνία μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο από χθες, το κορμί μου έτρεμε ανεξέλεγκτα και η κομμένη μου ανάσα έφερε στο μυαλό μου την πρώτη μου φορά μέσα σε αυτό το γραφείο.

" Κράτησε μου την πόρτα!" Η ανδρική φωνή που ακούστηκε μέτρα μακριά μου, έκανε τα μάτια μου να ανοίξουν διάπλατα.  " Ευχαριστώ, Ιωάννου!" Μου χάρισε ένα χαμόγελο αυτάρεσκο και συνάμα σαγηνευτικό σαν αυτά που έχω συνηθίσει να βλέπω κάθε φορά που βγαίνει στην τηλεόραση.

" Τι δουλειά έχεις εδώ;" Πατάει το κουμπί του τετάρτου αλλά θέλω να πιστεύω ότι ήρθε αποκλειστικά για την Δανάη.

" Φαντάζομαι ό,τι δουλειά έχεις κι εσύ." Αυτή του η απάντηση έχει καταντήσει κασέτα. Επαναλαμβάνεται διαρκώς και ενώ στην αρχή σε προκαλεί και σε εξιταρει κάποια στιγμή γίνεται βαρετή.

Παρέμεινα σιωπηλή για το υπόλοιπο της διαδρομής ενώ λίγο αργότερα επιβεβαιώθηκα για τον λόγο της παρουσίας του όταν διαβηκαμε ταυτόχρονα την μαύρη πόρτα.

" Τι καλά, ήρθατε και οι δύο μαζί!" Αναφώνησε η Δανάη μόλις μας είδε και έκανε να τον χαιρετήσει. Αρκέστηκε σε μια χειραψία αλλά η υποδοχή του ήταν θερμή. Έτσι πρόδιδε το ζεστό χαμόγελο της.

Τον άφησα να προπορεύεται όσο ψιθύριζα στην Δανάη πού αποσκοπεί η σημερινή του παρουσία σε μια συνάντηση που δεν είχε καμία δουλειά αφού άνηκε στο δυναμικό του άλλου παραρτήματος. Εκείνη μου έκανε απλά ένα νόημα που αν το μετέφραζε κάποιος έξυπνος θα είχε φύγει από εκεί τρέχοντας.