Office 322

51. Αχιλλέας

Αχιλλέας

Την ημέρα της δίκης ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ήταν η μόνη λύση. Αν δεν κέρδιζε αυτό την καρδιά της, τότε τίποτα δεν θα την κέρδιζε.

Περίμενα έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου την Καρυωτη. Είχε αργήσει. Δεκάδες φωτογράφοι είχαν μαζευτεί γύρω από την αίθουσα δικαιολογώντας το γεγονός σαν υπόθεση της χρονιάς.

Έριξα μια νευρική ματιά στο ρολόι όταν άκουσα το θόρυβο ψηλών παπουτσιών να πλησιάζουν προς το μέρος μου. " Άργησες" της είπα αυστηρά.

" Σε έψαχνα εδώ και δύο εβδομάδες και ο ηλίθιος βοηθός σου συνεχώς σε δικαιολογεί. Ελπίζω να έχεις βρει ισχυρά στοιχεία και να κερδίσω τα λεφτά, Γεωργίου αλλιώς την έχεις βάψει" μου γρύλισε η ανόητη.

" Ηρέμησε, Έβελιν. Έχω το τέλειο σχέδιο. Πάμε μέσα και θα δεις."

Πέντε λεπτά αργότερα είχαμε καθίσει όλοι στις θέσεις μας. Εγώ απέναντι από την Αριάδνη. Μόνο που εκείνη δεν είχε έρθει ακόμη. Οι φωτογράφοι επιτέθηκαν στην γυναίκα δίπλα μου τραβώντας την απανωτές φωτογραφίες σε όλες τις πόζες ενώ ο άνδρας της απέναντι της την κοιτούσε αηδιασμένος.

Όταν όλοι ηρέμησαν, η βαριά πόρτα άνοιξε και η καρδιά μου σφίχτηκε στη θέα της. Διέσχισε το διάδρομο με σιγουριά φορώντας την πιο κοντή φούστα που  είχα δει ποτέ πάνω της. Ήμουν σίγουρος ότι το έκανε επίτηδες για να μου ανεβάσει την πίεση και να με αποσυντονισει. Φορούσε ακόμη τη βέρα της και το θεώρησα καλό σημάδι. Πέταξε τα μαλλιά της πίσω και κάθισε στη θέση της δίχως να με κοιτάξει.Ο δικαστής χτύπησε τρεις φορές το σφυρί και η δίκη άρχισε.

" Σήμερα, 24η Ιουνίου, γίνεται ακρόαση του διαζυγίου μεταξύ της Έβελιν Καρυωτη και του Λυκούργου Καρυωτη. Μάρτυρες υπεράσπισης ο Αχιλλέας Γεωργίου και η Αριάδνη Ιωάννου. Θα παρθούν αποφάσεις εκτός των άλλων για την κατανομή της περιουσίας και την επιμέλεια των δύο ανηλίκων, Μαρίας και Ανδρέα Καρυωτη."

Στο δωμάτιο ήταν μόνο εκείνη. Για μένα μόνο αυτή ήταν εκεί. Έκλεισα τα μάτια αγνοώντας τη μεστή φωνή του δικαστή που ηχούσε στα αυτιά μου. Όταν τα άνοιξα ξανά, εξέφρασα δυνατά αυτό που είχα σχεδιάσει όλες τις νύχτες που έπινα και ήμουν σε άθλια κατάσταση μακριά της.

" Τι είπατε κύριε Γεωργίου;"

Άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα τα πράσινα δικά της. Με κοιτούσαν έκπληκτα και γεμάτα απορία.

" Είπα ότι θέλω να παραιτηθώ από την υπεράσπιση της Έβελιν Καρυωτη."

Ψίθυροι ακουγόταν σε όλη την αίθουσα ενώ η γυναίκα δίπλα μου άφησε μια στριγγλια. Όμως εγώ δεν έστρεψα καθόλου το βλέμμα μου από εκείνης.