______________ Αριάδνη_______________
" Αριάδνη, μπορείς μια φορά να συζητήσεις μαζί μου πριν αποφασίσεις για εμάς;"
Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση όταν τον άκουσα να χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας μου αλλιώς δεν θα του άνοιγα την πόρτα. Τον τράβηξα μέσα από το χέρι ελαφρώς νευριασμένη.
" Μπορείς να χαμηλώσεις τον τόνο σου; Δεν μένουμε όλοι σε μονοκατοικίες."
" Χέστηκα αν ακούει ο γείτονας σου!"
" Μπράβο! Πολύ ώριμη απάντηση." Τον χειροκρότησα ειρωνικά.
" Τι να κάνουμε; Δεν ξεχειλίζουμε όλοι από την δική σου ωριμότητα."
" Ήρθες για να τσακωθούμε;" Σταύρωσα αμυντικά τα χέρια μου στο στήθος.
" Εξαρτάται από την απάντηση που θα μου δώσεις! Έχουμε σχέση ή δεν έχουμε;"
Αυτόματα τα μάτια μου στροβιλισαν στο άκουσμα, μια συνήθεια που την απέκτησα μαζί του. Πήγα να φύγω αλλά το γερό κράτημα του δεν με άφηνε.
" Κάτι σε ρώτησα!"
" Ρωτάς ανοησίες."
" Όταν κάτι δεν σου αρέσει, σηκώνεσαι και φεύγεις. Σταμάτα να το κάνεις επιτέλους αυτό! "
" Θα σου απαντήσω κάνοντας σου μια ερώτηση. Πιστεύεις ότι έχουμε σχέση όταν λαμβάνω από τη μητέρα σου το προσκλητήριο του γάμου σου;"
Το πρόσωπο του ζαρωσε κοιτώντας με με έκπληξη. Το ίδιο έπαθα κι εγώ όταν βρήκα τον κλειστό φάκελο με βουλοκερι στο γραμματοκιβωτιο μου.
Εκμεταλλευοντας το σαστισμα του, ξέφυγα από τα δεσμά του, πήρα από το τραπεζάκι το χαρτί πολυτελείας και του το πέταξα στα μούτρα.
Το χαρτί τύπου δερμάτινης μας έλειπε!
" Δεν σε ακούω να μιλάς τώρα κύριε Αχιλλέα. Τι να πεις ε; Τα λέει όλα η κάρτα.
Η παρουσία σας, ένα χαμόγελο και μια ευχή θα ομορφυνουν την ωραιότερη στιγμή της ζωής μας.
Εσύ τα διάλεξες τα λόγια; Συγκινήθηκα."
" Αριάδνη --"
" Δεν θέλω να ακούσω τίποτα! Είχαμε πει ότι το μεταξύ μας θα κρατήσει μέχρι να ανακοινωθεί ο γάμος σου. Γιατί έρχεσαι τώρα και ζητάς τα ρέστα; Πήγαινε να διαλέξεις κουφέτα και άσε με ήσυχη!" Του φώναξα με τέτοια οργή που ένιωσα τα σωθικά μου να σκίζονται. Ο πόνος ήταν αβάστακτος λες και οι ανοιχτές πληγές μου ανεβλυζαν μεταλλικό αίμα.
" Θα με βοηθήσεις εσύ να διαλέξω. "
" Τι;" Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και η καρδιά μου αύξησε ρυθμό όταν άρχισε να με πλησιάζει.
" Τα κουφέτα μου θέλω να έχουν την γεύση σου."
Και σαν να ήμουν φτερό, με σήκωσε στα χέρια του. Τα πόδια μου αιωρούνταν και το κεφάλι μου ξάπλωνε στην πλάτη του. Δεν έκανα κίνηση να αντισταθώ. Τον ήθελα. Ήθελα μια τελευταία φορά να πνιγώ στην αδυναμία μου. Μια τελευταία φορά να χαθώ σ' ένα όνειρο που θα είναι και εκείνος μέσα.
______________Αχιλλέας______________
Τα δάχτυλα μου αργά κούμπωναν το πουκάμισο μου όσο τα μάτια μου ήταν στραμμένα στην Αριάδνη. Το σεντόνι είχε πέσει από πάνω της αφήνοντας την γυμνή πλάτη της εκτεθειμένη μπροστά μου. Τα κόκκινα σημάδια στο λαιμό και στον ώμο της μου θύμισαν την κάψα μου για το κορμί της και τον πόθο μου να γίνουμε ένα.
Δική μου και δικός της.
Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμουν μερικές κοκκινίλες για να το αποδείξω . Η καρδιά μου της άνηκε. Χτυπούσε για εκείνη και θα συνέχιζε το ίδιο μέχρι να κοβόταν το νήμα της ζωής μου.
Το κρεβάτι βούλιαξε από το βάρος μου και πλησίασα αρκετά ώστε να της αφήσω ένα φιλί στα μαλλιά. Δεν μπήκε στον κόπο να προσποιηθεί ότι κοιμόταν.
" Θα τα φτιάξω όλα ομορφιά μου! " Της ψιθύρισα με σιγουριά. " Δεν μου αρέσουν οι υποσχέσεις αλλά για εσένα θα έκανα τα πάντα. Αρκεί να με θες!"
Ο όρκος ήταν μέρος της δουλειάς μου αλλά τις υποσχέσεις τις απέφευγα. Οι περισσότερες ήταν ψεύτικες και οι άλλες απλά δεν πραγματοποιούνταν. Θα έβαζα τα δυνατά μου να κρατήσω αυτή την μοναδική υπόσχεση ακόμα κι αν ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανα.
आप पढ़ रहे हैं
Office 322
किशोर उपन्यासΟι τσακωμοί της Αριάδνης και του Αχιλλέα δεν έχουν τελειωμό. Το μίσος του ενός για τον άλλον μεγάλο. Τι γίνεται όμως όταν αυτοί οι δύο παγιδεύονται στην αποθήκη του γραφείου της Αριάδνης, το οποίο πλέον μοιράζονται μετά από απαίτηση της ιδιοκτήτριας...
