Office 322

13. Αριάδνη

Αριάδνη

" Τι θέλεις;"  Φώναξα και γύρισα να τον κοιτάξω.

" Τι έπαθες; Γιατί βάζεις φωτιά στα έγγραφα; Η μυρωδιά του καπνού έχει φτάσει μέχρι το ισόγειο."

" Είναι άχρηστα έγγραφα και αντί να τα πετάξω --"

" Βγάζεις τον θυμό σου πάνω τους." Με διέκοψε  και ήθελα τόσο πολύ να πυρπολήσω και εκείνον.

" Δεν είμαι θυμωμένη."

" Δεν φαίνεται καθόλου." Δείχνει με το δάχτυλο του τον κάδο σκουπιδιών που είχε πάρει φωτιά.

"Σκάσε και φύγε", απαίτησα, ήδη αρκετά εκνευρισμένη. "Δεν χρειάζομαι την εξυπνάδα σου σήμερα".

Η ζωή μαζί του είχε μπει σε μια περίεργη ρουτίνα.  Στον έξω κόσμο, η σχέση μας ήταν τέλεια, αλλά μέσα στους τοίχους του γραφείου μας ήταν ανύπαρκτη. Και όσο περισσότερο διαρκούσε αυτή η ' συγκατοίκηση ', τόσο πιο άβολα αισθανόμουν μέρα με τη μέρα.

Αντί να ακούσει, με  πλησιάζει. Απλώνοντας και τα δύο του χέρια στην  πλευρά του γραφείου μου, μου χαρίζει  ένα προκλητικό βλέμμα. " Δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω μέσα στο γραφείο μου".

" Προσωρινά γραφείο σου και επιπλέον, ούτε εμένα μου αρέσει να μου κάνεις υποδείξεις για την συμπεριφορά μου ", του απαντώ.

" Είσαι θυμωμένη για κάτι που έχω κάνει εγώ;"

" Θα το ήθελες αυτό;"

" Την αλήθεια; Θα το απολάμβανα όσο τίποτα άλλο."

Μου φάνηκαν ώρες μέχρι να ξεκολλήσουν τα μάτια του ενός από του άλλου. Έχω ακούσει ότι τα μάτια λένε περισσότερα από το στόμα και αυτό συνέβαινε στην περίπτωση μας.

Τα μάτια του ήταν καθρέφτης για τα δικά μου. Το μπλε είχε γίνει ένα με το καφέ και βρισκόταν σε διαρκή αντιπαράθεση. Η θάλασσα είχε πνίξει την άμμο στον πυθμένα της και ήταν δύσκολο να βγω στην επιφάνεια.

Το χαμόγελό του κάνει τα μάτια μου να αλλάξουν πορεία και να κατέβουν στα χείλη του.

"Απλώς πες μου τι σου φταίει για να μπορέσω να επιστρέψω στην δουλειά μου χωρίς να ανησυχώ για το τι μπορεί να κάψεις στη συνέχεια".

" Θα είναι τα ρούχα σου αν δεν προσέξεις τα λόγια σου".

"Από ό,τι άκουσα, δεν θα ήταν η πρώτη σου φορά".

Όταν βγάζω μια έξαλλη κραυγή , το γέλιο του γίνεται πιο δυνατό. Η ενόχληση μου μετατρέπεται σε θυμό και το βιβλίο στο γραφείο μου εκτοξεύεται προς το μέρος του πριν προλάβω να το σκεφτώ. Αν και το αποφεύγει εύκολα, η διασκέδαση χάνεται από τα χαρακτηριστικά του σε μια στιγμή.