Office 322

28. Αριάδνη

Τι είναι άραγε για σένα ο έρωτας;

Αριάδνη

Ξύπνησα από τις ακτίνες του ήλιου που έλουζαν το πρόσωπο μου και έκαιγαν το γυμνό δέρμα μου μέσα από τα άσπρα σεντόνια. Ήθελα τόσο πολύ να γυρίσω από την άλλη πλευρά αλλά το βαρύ χέρι του Αχιλλέα στο στομάχι μου με κρατούσε σφιχτά. Βολεύτηκα καλύτερα στα χέρια του για έναν δεύτερο γύρο ύπνου αλλά το ξυπνητήρι είχε άλλα σχέδια.

Αρκετά απογοητευμένη άνοιξα τα μάτια μου, τέντωσα το σφιγμένο από τις νυχτερινές ατασθαλίες κορμί μου και πέταξα στην άκρη σιγά σιγά το σεντόνι για να μην τον ξυπνήσω. Το χέρι του όμως δεν έλεγε να με αφήσει. Ήταν σαν φίδι ζωμένο γύρω μου.

Ξάπλωσα ξανά πίσω με τα μάτια μου στραμμένα στο πρόσωπο του. Τα χαρακτηριστικά του ήταν ήρεμα σχεδόν κοιμόταν γαλήνιος. Χάιδεψα ελαφρά τις λεπτές ζάρες που είχαν σχηματιστεί γύρω από το στόμα του. Ίσως έβλεπε κάτι όμορφο και για αυτό χαμογελούσε.

Τώρα που το σκέφτομαι δεν τον θυμάμαι ποτέ να έχει χαμογελάσει εκτός από το πονηρό μειδίαμα που είναι μονίμως κολλημένο πάνω του.

Κύλησα τα δάχτυλα μου στις μακριές ξανθιές βλεφαρίδες του που πάντα ζήλευα το μήκος τους. Ήθελα να φιλήσω τα μάτια του για να αισθανθώ το βάρος αυτών αλλά φοβόμουν ότι θα τον διέκοπτα από τον ύπνο του.  Γύρισα να φύγω αλλά η φωνή του με σταμάτησε.

" Πού πας;"

" Στο δωμάτιο μου. Θέλω να ετοιμαστώ για το συνέδριο. Εσύ κοιμήσου ακόμη, σε σαράντα λεπτά θα χτυπήσει το ξυπνητήρι σου."

" Γιατί δεν κοιμάσαι και εσύ και να ξυπνήσουμε μαζί σε σαράντα λεπτά;" Με ρώτησε ενόσω είχε τα μάτια του κλειστά.

" Δεν γίνεται αυτό. Χρειάζομαι χρόνο για να ετοιμαστώ. Κοιμήσου εσύ και όταν πλησιάζει η ώρα θα σε βρώ στο λόμπι. Να με περιμένεις!" Του άφησα ένα πεταχτό φιλί και γύρισα στο δωμάτιο μου να φρεσκαριστω.

Δύο ώρες μετά τον βρήκα στο σαλονακι της υποδοχής να με περιμένει. Φορούσε το μαύρο κοστούμι του και κοιτούσε χαλαρός το κινητό του. Ένιωθα τα πόδια μου να έχουν κοπεί και ιδρώτα να κυλάει από τα χέρια μου.

Τώρα εμείς τι ήμασταν;

Το χθεσινό βράδυ μοιραστηκαμε πολλές αλήθειες και όχι μόνο. Τα κορμιά μας είχαν ενωθεί στο δικό τους ρυθμό και στην δική τους συμφωνία. Αλλά το θέμα του γάμου του δεν είχε πάψει να ισχύει. Και γι αυτό δεν είχε αναφερθεί τίποτα.