Office 322

26. Αριάδνη

Αριάδνη

Μετά το επιδόρπιο, κέικ σοκολάτας με μια μπάλα παγωτό βανίλια, περπατήσαμε πίσω στο ξενοδοχείο μέσα σ'ένα κλίμα απόλυτης σιωπής. Ήταν φανερό ότι είχαμε πολλά να συζητήσουμε αλλά ο Αχιλλέας συγκρατούνταν. Εγώ από την άλλη μπορεί να ήμουν αρνητική στην αρχή να ακούσω, τώρα καιγομουν να τον ρωτήσω.

Ήταν όλα ένα παιχνίδι;

Εγώ χάλασα τον γάμο μου, όχι κατά ανάγκη εξαιτίας του, αλλά μπορούσα να προσπαθήσω να διορθώσω τα προβλήματα μας με τον Στρατή.

Καληνυχτισαμε ο ένας τον άλλον, και αποσυρθηκαμε στα αντίστοιχα δωμάτιά μας.

Μπήκα για ένα ζεστό ντους. Μέσα από τον τοίχο, άκουγα το νερό να τρέχει και στο δωμάτιο του Αχιλλέα. Κοκκίνισα στη σκέψη ότι το υγρό σώμα του βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα μακριά από το δικό μου, χωρισμένο από έναν λεπτό τοίχο. Αναστέναξα, επιτρέποντας στον εαυτό μου να φανταστεί πώς θα ήταν να ήμουν δική του. Αποκλειστικά δική του. Χωρίς να κρυβόμαστε.

Το ντους του εξακολουθούσε να τρέχει όσο εγώ σκούπιζα τα νερά από το κορμί μου. Φόρεσα το λευκό μπουρνουζι και βγήκα στην βεράντα να θαυμάσω την πόλη.

Πόσο όμορφη είναι η Ρώμη. Ειδικά το βράδυ που τα φώτα της πόλης προσφέρουν μια μαγευτική εικόνα. Δεν είχα την τύχη να επισκεφτώ καμία ξένη χώρα και χαίρομαι που βρήκα αυτή την ευκαιρία. Μετά το συνέδριο θα ήθελα να μείνω μία ημέρα ακόμη για να επισκεφτώ τα αξιοθέατα και να πιω τον εσπρέσσο μου σε μία από τις υπέροχες πλατείες.

" Θα κρυώσεις!"

Η φωνή του γείτονα μου διέκοψε τα σχέδια μου.

" Αξίζει τον κόπο." Απάντησα χωρίς να κοιτάξω προς το μέρος του.

" Δεν θέλεις να χάσεις το συνέδριο πιστεύω."

" Την αγαπάς;" Καιγομουν να τον ρωτήσω και τότε μόνο τον κοίταξα απεγνωσμένη για την αντίδραση του.

Κοντοστάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα να βρει τις λέξεις του.

" Αν πω ναι, θα αλλάξει αυτό που νιώθω για εσένα; Αν πω όχι, θα αλλάξει το γεγονός πως εσύ πάντα θα επιλέγεις τον αγαπημένο σου Στρατή;"

" Δεν επιλέγω τον Στρατή!" Αντέδρασα.

" Και την τελευταία φορά που βρεθήκαμε όλοι μαζί τι έκανες;

" Εσύ επέλεξες να παντρευτείς." Τον κατηγόρησα για να δικαιολογήσω την στάση μου.

" Επειδή εσύ με βλέπεις σαν χάσιμο χρόνου --"

" Δεν είναι αλήθεια αυτό." Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

" Δεν με άφησες καν να σου εξηγήσω."

" Εξήγησε μου τώρα. Σε ρώτησα κάτι και περιμένω απάντηση."

" Πήγαινε μέσα να κοιμηθείς και μιλάμε άλλη στιγμή." Ήθελε να ξεφύγει αλλά όχι αυτή τη φορά. Έπρεπε όλα να λυθούν τώρα γιατί αλλιώς με έβλεπα να τρελαίνομαι.

" Έρχομαι δίπλα να μιλήσουμε και καλά θα κάνεις να μου ανοίξεις."

Όπως ήμουν με την ρόμπα και τα μαλλιά βρεγμένα, μπήκα φουριοζα μέσα στο δωμάτιο.

" Σε ακούω", σταύρωσα τα χέρια μου. " Τι παιχνίδι παίζεις μαζί μου;"

Άρχισε να γελάει μόλις ξεστόμισα την ερώτηση μου. Γελούσε υστερικά και ένιωθα σαν να με κορόιδευε.

" Η μόνη που παίζει παιχνίδια εδώ είσαι εσύ. Από την πρώτη στιγμή που με γνώρισες. "

" Δεν σε καταλαβαίνω. Πες μου επιτέλους τι σου έκανα να το λύσουμε." Φώναξα απελπισμένη.

" Με φίλησες στην αποθήκη του σχολείου και με είχες κάνει το πιο ευτυχισμένο αγόρι εκείνη τη μέρα. "

Άρχισε να λέει και πάγωσα. Δεν θυμόμουν να είχα φιληθεί ποτέ μαζί του όταν ήμασταν μικροί.

" Δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ, δεν είχα λαχταρησει ποτέ τόσο πολύ να πάω στο σχολείο. Θυμάμαι είχα χαλάσει την τριανταφυλλιά της μάνας μου για να σου δώσω ένα λουλούδι και με κυνηγούσε αλλά σκεφτόμουν χαλάλι αφού θα είχα εσένα."

Γέλασα μαζί του αλλά τα δάκρυα ήταν έτοιμα να ξεχειλησουν.

" Έψαξα να σε βρω σε όλο το σχολείο και τελικά σε βρήκα μαζί με τον φίλο σου τον Στρατή να αγκαλιάζεστε και να χαμογελάτε. Πήρε το χέρι σου στο δικό του και ανακοινώσατε μαζί την σχέση σας."

Δεν είχα αντιληφθεί ποτέ ότι ήταν τόσο κοντά μου εκείνη τη μέρα. Δεν είχα μάτια για κανέναν άλλο πέρα από τον Στρατή. Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας και ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συνέβαινε γύρω μου.

" Δεν ήξερα... νόμιζα..." Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.

" Και αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που έγινε στην συνέχεια."

" Τι εννοείς;"

Τι άλλο μπορούσε να είχε συμβεί;