<<Για να καταλάβω..θα με κάνεις δούλα σου μέχρι να κλείσω τα δέκα οχτώ; Και μετά θα με αφήσεις ήσυχη>>
διαπίστωσα καταρριώντας την ώρα και τη στιγμή που βγήκα έξω. Η αλήθεια είναι πως αν έβγαινα την επόμενη μέρα ίσως να μη με έπιανε ή έστω μπορεί ο Κώστας να με λυπόταν και να με βοηθούσε να ξεφύγω.
Αλλά όχι! Το Μαράκι έπρεπε να το παίξει ατίθασο μωρό, και να βγει έξω που βασίλευε το σκοτάδι. Ναι. Ακριβώς έτσι!
<<Δε θα σε κάνω δούλα μου. Θα σε κάνω ό,τι θέλω>> ναι τώρα παρηγορηθήκαμε και με εσένα.
<<Θέλω να πάω σπίτι>> κλαψούρισα.
<<Εδώ είναι το σπίτι σου τώρα. Κοίτα να το συνηθίσεις. Και γιατί παραπονιέσαι; Όλα θα τα έχεις>>
<<Α ναι ε; Και ας πούμε ότι μου κάπνισε εμένα και σου ζητάω ένα φόρεμα. Πώς θα με πας εκεί;>>
<<Απλό. Θα ζητήσω από τον σοφέρ μου να σε πάει εκεί και να σε προσέχει μέχρι να γυρίσετε τουλάχιστον. Μετά θα είσαι ελεύθερη να κυκλοφορείς>>
<<Τι τιμή>>
<<Σκασμός! Άμα θέλεις να τα πάμε καλά δε θα έχει τέτοια>> είπε και τραντάχτηκα. Κανείς δε μου είχε μιλήσει έτσι για να το κάνει τώρα.
<<Δε δέχομαι απειλές! Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Και που νομίζεις ότι ζούμε; Στο χίλια οχτακόσια;>> Φώναξα και η αναστροφή του χεριού του πέτυχε διάνα το μάγουλο μου κάνοντας με να χάσω την ισορροπία μου.
<<Δεν ονομάζομαι Κώστας άμα δε το προσέξες. Λέγομαι Σοφοκλής. Άμα τολμίσεις να μου ξανά υψώσεις φωνή θα σε κλειδώσω κατάλαβες;>> η φωνή του πέρασε διαπεραστικά το αυτί μου και έγνεψα. Μόνο τότε μπόρεσε να καθήσει απέναντι, και όχι από πάνω μου σαν τον χάρο.
<<Θα με σέβεσαι βρωμοθύληκο. Καλά σε άφησε ο Κώστας τόσο καιρό ελεύθερη. Τώρα αναλάμβανω εγώ. Ότι ήξερες ξέχνα το!>> ένιωθα τόσο απαίσια. Δεν το πιστεύω ότι καθόμουν απλά και τον άκουγα. Μα τι επιλογές είχα;
<<Τι θέλεις από 'μενα;>> η αγανάκτηση στο πρόσωπο μου ήταν εμφανή.
<<Για αρχή θέλω να αλλάξεις την ενδυμασία σου. Θα αφήσουμε το καυτό κομμάτι για μετά>> Θεέ μου όχι..
<<Θα φοράς ένα κολάν και ένα απλό μπλουζάκι με μια ζακέτα>> υπέροχα. Πάει το μίνι.
<<Τώρα..θα μου απευθύνεσαι μόνο στον πληθυντικό, και μη τολμίσεις να μου ζητήσεις χάρες. Οι χάρες είναι για μένα. Εγώ θα ζητάω. Εσύ θα κάνεις κατάλαβες;>>
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η αρχή του τέλους
Fanfiction> είπα ενώ προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά οι χειροπέδες έσφιγγαν έντονα τους καρπούς μου. > Συναισθηματικά απογοητευμένη η έφηβη Μαρία εγκαταλείπει το πολυτελές ξενοδοχείο όπου ζούσε με το πρώην αγόρι της πια, για να πάει στο σπίτι της. Αγνοώντας τελείω...
