Η αρχή του τέλους

15. Σόφο

Ημέρα ..δε ξέρω έχω χάσει πια το μέτρημα.
Μισητό ημερολόγιο..τα έχω χάσει. Η ζωή μου άλλαξε πριν από μήνες. Η οικογένεια μου καλοπερνάει ενώ εγώ πληρώνω μια μια τις αμαρτίες μου. Μέσα σε αυτό το διάστημα έμαθα πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει. Εάν υπήρχε θα ήμουν με τον Κώστα μου τώρα. Μα εκείνος με πρόδωσε στεγνά σε έναν από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της Ελλάδας. Τον Σοφοκλή. Έναν ιδιότροπο, έναν σχιζοφρενή, έναν μαλάκα της ανθρωπότητος. Σε αφήνω τώρα...η πόρτα χτύπησε.

<<Ν-ναι;>> σηκώθηκα αμέσως ενώ άφησα το ημερολόγιο μου κάτω απ' το κρεβάτι. Τουλάχιστον τα έλεγα κάπου..ή μάλλον τα έγραφα. Ο Σοφοκλής μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Τι πρότότυπο..

<<Εγώ είμαι>> το καταλάβαμε.

<<Το ξέρω>> απάντησα στον ίδιο τόνο και αμέσως σοβάρεψε. Καλά ντε!

<<Τέλος πάντων. Ήρθε για να σου ανακοίνωσω νέα>> ωχ ωχ ωχ..ωχ ωχ ωχ..

<<Καλά ή κακά;>> Ρώτησα γρήγορα.

<<Άκρως άσχημα>> χαμογέλασε υπεροπτικά. Με πλησίασε ενώ με έσπρωξε στο κρεβάτι. Έκατσα άτσαλα.

<<Σου προτείνω να καθίσεις κοπέλα μου>> ωχ. Αυτό ήταν. Κάτι έγινε όντως!

<<Ναι και δηλαδή το κάθισε Μαρία δε θα βοηθούσε;>> ειρωνεύτηκα μα δεν αντέδρασε. Περίεργο!

<<Ας όψεται που τα νέα για σένα είναι πλήρης δυσάρεστα! Αλλιώς θα σου είχα αστράψει->>

<<Σοφοκλή..πες μου>> είπα ανήσυχη ενώ τον πλησίασα. Με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω.

<<Οι γονείς σου έπεσαν σε οικονομικό αδιέξοδο. Το σπίτι σου μπαίνει σε υποθήκη και είναι στα πρόθυρα να μείνουν στο δρόμο>> χαμογέλασε σαδειστικά καθώς με έβλεπε να καταρρέω. Εν έτη μια ακόμα φορά.

<<Τ-τι; Μα ..δε μπορεί!>> Είπα ξαφνιασμένα. Και τώρα τι θα έκαναν; Που θα έμεναν; Τελικά έκανα λάθος αντίθετα δε καλοπερνάνε!

<<Και .. τώρα τι θα κάνουν;>> Τον ρώτησα φοβισμένη.

<<Ποσός με ενδιαφέρει. Εγώ ήρθα να πω τα νέα όχι να δώσω λύση>> πήγε να φύγει μα τον κράτησα. Νομίζω από τις σπάνιες φορές που έχω τέτοιο θράσος.

<<Μη με ξανά ακουμπήσεις! Γκέγκε;>> Έκανα ένα βήμα πίσω καθώς τον είδα να φεύγει. Τον ακολούθησα και πριν προλάβει να κλείσει τη πόρτα του δωματίου του τον είχα προλάβει.

<<Τι θες;>> ρώτησε άγρια.

<<Θέλω.. θέλω να με βοηθήσεις σε παρακαλώ και σίγουρα θα τα βολέψουμε κάπως!>> ο τόνος μου απελπισμένος.