Διάβαζα ένα βιβλίο προσπαθώντας να καταλάβω τη πλοκή. Μολονότι όμως ήμουν στην εικοστή σελίδα δεν είχα καταλάβει τίποτα. Ο νους μου ήταν αλλού. Ήταν σε αυτόν. Και συγκεκριμένα στην συμπεριφορά του.
<<Ποιον κοροϊδεύεις;>> Γύρισα απότομα το κεφάλι μου. Δεν ήταν κανείς μέσα στο δωμάτιο. Γύρισα νευρικά την επόμενη σελίδα αγνοώντας τη φωνή.
<<Ποιον κοροϊδεύεις Μαρία;>> Έκλεισα τα μάτια μου. Η ψυχή μου είχε βγει έξω από μέσα μου πια ήμουν σίγουρη για αυτό.
<<Κ-ανέναν>> μόλις μίλησα στον εαυτό μου; Αυτό θα πάει πολύ καλά.
<<Γύρνα πίσω στον άντρα σου. Ζήσε μια κανονική ζωή>> έκλεισα το βιβλίο με δύναμη. Αυτό ήταν! Κάποιος μου έκανε μια πολύ πετυχημένη φάρσα.
<<Εντάξει. Εμφάνισου Αλέξανδρε αυτό έχει αρχίσει να ξεπερνάει το κακόγουστο χιούμορ σου!>> Είπα αγχωμένη ενώ σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι.
<<Μην αφήσεις τον πονηρό να εισβάλει άλλο στη ζωή σου. Μαρία>> δάκρυσα.
<<Εντάξει. Ε-ντάξει έκανες τη πιο καλή πλάκα μόνο πες μου τι θέλεις να κάνω για να σταματήσεις να με περιπαίζεις έτσι>> η πόρτα άνοιξε ξαφνικά.
<<Μαρία ξέχασα πως πίνεις τον καφέ σου με μια ζάχαρη ή με δυ->> με κοιτούσε κοκαλωμένος.
<<Α-λέξανδρε; Όχι! Όχι όχι όχι όχι>> τον πλησίασα.
<<Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό πες μου τώρα τι έχεις κάνει μ' ακούς;>> Ακούμπησε το χέρι του στο μέτωπο μου.
<<Μαρία.. είσαι καλά;>> Άφησα μια ανάσα να φύγει.
<<Όλα καλά..παίζω ένα ρόλο τελευταία και.. εξασκούμαι. Με συχγωρείς τώρα με περιμένει ο καφές. Οι καφέδες για την ακρίβεια>> πήρα τη ζάχαρη απ' τα χέρια του και έφυγα με γρήγορες δρασκελιές από εκεί. Τι στο καλό μου συμβαίνει; Έχω τρελαθεί; Δύο είναι τα τινά παρόλα αυτά. Ο Αλέξανδρος προσπαθεί να με τρελάνει ή η φωνή προήλθε από κάπου αλλού.
Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά η ζάχαρη μου έπεσε. Με χέρια που τρέμουν πήρα τη σκούπα και γρήγορα άρχιζα να συμμαζεύω τους κόκκους ζάχαρης. Έφτιαξα έναν καφέ και έκατσα λίγο να ηρεμίσω.
Το ίδιο βράδυ μελετούσα το βιβλίο ή τουλάχιστον έτσι έδειχνα. Στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα γιατί μιλούσε. Η πόρτα χτύπησε και τρόμαξα.
<<Πάλι εσύ Αλέξανδρε;! Μα τι θέλεις πια; Δε σου φτάνει που μου άλλαξες τα φώτα το μεσημέρι;>>
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η αρχή του τέλους
Fanfiction> είπα ενώ προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά οι χειροπέδες έσφιγγαν έντονα τους καρπούς μου. > Συναισθηματικά απογοητευμένη η έφηβη Μαρία εγκαταλείπει το πολυτελές ξενοδοχείο όπου ζούσε με το πρώην αγόρι της πια, για να πάει στο σπίτι της. Αγνοώντας τελείω...
