Οδηγούσε με αργή κίνηση. Αργούσε υπερβολικά πολύ. Ουφ!
<<Σοφοκλή. Τώρα όχι ότι θέλω να γίνομαι κακιά αλλά πάμε πολύ αργά>> εξέφρασα το παράπονο μου. Πήγαιναμε όντως πολύ αργά. Ακόμη και μια χελώνα θα μας περνούσε και μάλιστα θα μας έλεγε : αργά και σταθερά κερδίζονται οι κούρσες.
<<Μικρή..μήπως να το σκεφτόσουν ξανά;>> Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου.
<<Πας καλά; Έχω να τους δω πόσο καιρό εξαιτίας σου και τώρα μου ζητάς να το σκεφτώ ξανά;>> Άναψε ένα ακόμη τσιγάρο. Φαινόταν προβληματισμένος.
<<Σε ρωτάω μικρή για να μη το μετανιώσεις>> άρχισα να γελάω ειρωνικά. Δε μπορεί να το εννοούσε αυτό.
<<Έλα πες τι είδους αστείο είναι αυτό και δε το ξέρω να μου το μάθεις και εμένα>> είπα ειρωνικά και πάτησε κόρνα.
<<Τι κάνεις εκεί; Αφού δεν είναι κανένας μπροστά>> παρατήρησα. Συμπεριφερόταν πολύ περίεργα μέχρι που αρχίσαμε να φτάνουμε σπίτι μου. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
όμως βιάστικα να χαρώ αφού σταμάτησε το αμάξι.
<<Τι κάνεις εκεί;>>
<<Τέλος μικρή! Δε μπορώ να στο κρατάω άλλο. Οι γονείς σου..δε νοιάζονται για εσένα>> εκεί ήταν που άρχισα να γελάω. Μα καλά που τα βρίσκει βραδυάτικα;
<<Αυτό με τον Τοτό το ξέρεις;>> Συνέχισα να γελάω.
<<Το εννοώ Μαρία!>> Είπε νευριασμένα.
<<Σοφοκλή. Άστα κουλά και πήγαινε με γιατί θα πάω με τα πόδια>>
<<Άκου. Ίσως να μη σου συμπεριφέρθηκα καλά όμως δε θέλω να πάθεις κάτι. Οι γονείς σου είναι εγκληματίες και θέλουν το κακό σου. Ο μόνος λόγος που θέλουν να γυρίσεις είναι επειδή θέλουν να σε χρησιμοποιήσουν!>> Είπε μονοκόμματα. Οι φλέβες του είχαν πεταχτεί έξω. Φαινόταν ιδρωμένος. Συνοφρυώθηκα. Κοίταξα το σπίτι μου που ήταν μόλις πέντε βήματα μακριά.
Μετά εκείνον.
<<Άντε γαμήσου Σοφοκλή>> βγήκα έξω και άρχισε να πατάει πολλές φορές τη κόρνα. Θα σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι!
<<Μπες μέσα προτού να είναι αργά!>> Ούρλιαξε και άρχισα να τρέχω προς το σπιτάκι μου. Επιτέλους ξέφυγα από το τρελό. Είναι για τα μπάζα. Χτύπησα ανυπόμονα πολλές φορές το κουδούνι όταν είδα τον πατέρα μου.
<<Πατέρα!>> Τον αγκάλιασα σφιχτά κλαίγοντας από χαρά.
<<Κορίτσι μου>> είπε ενώ με χάιδεψε.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η αρχή του τέλους
Fanfiction> είπα ενώ προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά οι χειροπέδες έσφιγγαν έντονα τους καρπούς μου. > Συναισθηματικά απογοητευμένη η έφηβη Μαρία εγκαταλείπει το πολυτελές ξενοδοχείο όπου ζούσε με το πρώην αγόρι της πια, για να πάει στο σπίτι της. Αγνοώντας τελείω...
