ေမေမေဆးရံုကဆင္းတာနဲ႔မဂၤလာကိစၥကိုအျမန္စီစဥ္တာမို႔ေမေမ့ေကာင္းမွုနဲ႔ျဖစ္လာတ့ဲေမာင္နဲ႔မဟုတ္ဘဲတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ကြၽန္မရဲ႕မဂၤလာပြဲေလး..ျမန္ဆန္လြန္တ့ဲအျဖစ္အပ်က္ေတြေၾကာင့္ကြၽန္မမွာေမာင္ဖုန္းေခၚတာေတာင္ဘာေျပာရမွန္းမသိတာမို႔ဖုန္းစက္ပိတ္ထားရသည္..ရင္နာရတယ္..ေမာင္ရယ္..ကြၽန္မအသက္႐ွင္လာရတ့ဲ၃၅ႏွစ္မွာေမာင္နဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ကို၁၄ႏွစ္ေလာက္ကြၽန္မေစာင့္ခ့ဲရတယ္..ႏွစ္အမ်ားႀကီးေစာင့္ၿပီးလို႔ေတြ႔ဆံုခ့ဲၿပီးႏွစ္လမွာကြၽန္မတို႔ခြဲရျပန္ၿပီ..ကြၽန္မေမာင့္ကိုတကယ္ခ်စ္ခ့ဲပါတယ္..မေပါင္းဖက္ရမွန္းႀကိဳသိခ့ဲတာေတာင္ခ်စ္ခ့ဲမိတာပါ..ေတာင္းပန္ပါတယ္..တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ့လက္ထပ္သြားရင္ေတာင္ကြၽန္မကိုမမုန္းဘဲခ်စ္ေနေပးပါလား..ေမာင္..ကြၽန္မကေလေမာင္နဲ႔ပတ္သက္ရင္အရမ္းအတၱႀကီးတာ..
ပါးျပင္ေပၚက်လာတ့ဲမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ၿပီးမိတ္ကပ္နည္းနည္းသံုးကာဖံုးလိုက္သည္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္းအနီေျပေျပေလးဆိုးလိုက္ကာျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္သည္..
"သမီး..ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲေမာင္ေနဝန္းေစာင့္ေနတာၾကာၿပီကြယ္.."
"သမီးနည္းနည္းျပင္ဆင္ေနလို႔ပါ..ေမေမ"
"အင္းအင္း..သြားၾကေတာ့.."
"ဟုတ္က့ဲ..သြားၿပီေနာ္.."
ေမေမတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနဝန္းနဲ႔မဂၤလာဝတ္စံုေရြးဖို႔ထြက္လာလိုက္သည္..
"ေမ..အဆင္ေျပရဲ႕လား.."
"အင္း.."
"နင္မဂၤလာဝတ္စံုဘယ္လိုပံုစံေလးလိုခ်င္လဲ.."
"ဟိုေရာက္ရင္ၾကည့္ၾကည့္မယ္ေလ.."
"အင္း.."
ေနဝန္းရဲ႕စကားေတြကိုျပန္ေျဖေပးေနမိေပမ့ဲစိတ္မပါေပ..ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေမာင့္ဆီေျပးသြားၿပီးမြန္းၾကပ္ေနတာေတြရင္ဖြင့္ရင္းေမာင့္ရင္ခြင္ေလးထဲဝင္ေနခ်င္မိသည္..ဒါေပမ့ဲမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မွန္းလိုက္ရေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္..
"ေမ.."
"ဟင္.."
"နင္ေျပာတာဒီဆိုင္မဟုတ္လား.."
"အင္း.."
ကားေပၚကဆင္းကာဆိုင္ထဲဝင္လာလိုက္ေတာ့အရင္တစ္ခါကေမာင္နဲ႔လာတာေလးေတြးမိေတာ့ရင္ထဲမြန္းၾကပ္မိသည္..
YOU ARE READING
ျမင့္
Romanceကံၾကမၼာကတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ဆံုေအာင္ဘဲဖန္တီးေပးခ့ဲတာ..ေပါင္းဖက္ဖို႔အတြက္ေတာ့မဖန္တီးေပးခ့ဲဘူး.. Unicode ကံကြမ္မာကတို့နှစ်ယောက်ကိုတွေ့ဆုံအောင်ဘဲဖန်တီးပေးခ့ဲတာ..ပေါင်းဖက်ဖို့အတွက်တော့မဖန်တီးပေးခ့ဲဘူး..
