Kötü Kadın Klişesi

Yorgunum ama her şeyi yapabilirim

En uzun bölümlerimden birini yazdım. Bölesim geldi ama sonra 'aman boşver' dedim ve atıverdim.

Bu arada hâlâ yorum yapmıyorsunuz üzülüyorum :( haberiniz olsun. Kalbim çıt gözyaşım pıt.

Bu arada bölümün ilerleyen kısımlarında yine sevişti çocuklarım. Yetişkin içerik okumak istemeyen varsa duyurulur. Oralara bir yerlere işaret falan bırakırım orada okumayı kesebilirsiniz ama ben kesmeyin derim çünkü tecrübesiz olmama rağmen ortaya iyi bir şey çıktığını düşünüyorum inş öyle olmuştur neyse başka bir söyleyecektim aslında. Şimdi şöyle; son satırlarda falan önemli şeyler yazıyor diye düşünüyorum. Ve aradaki bağı- ayy okuyun işte be! Duygusal bir şeyler yazdım o kadar romantizmimin zirvesine falan çıktım. Sizde nasiplenin bundan böcüşlerim. O yüzden bölümün tamamını okumanızı tavsiye ediyor ve gidiyorum.
Not; yetişkin içerikli kısımın bitişine bir işaret ekledim oradan sonrasını gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz.

(Bu arada başları yazarken okul saatim gelince yazamadım. Okula giderken sahnenin devamını kurguladım zihnimden ve çok komik sahneler ortaya çıktı ama eve gelince azıcık unuttuğum için yazamadım aynılarını. Bu yüzden biraz özensiz olmuş gibi kusura bakmayın. Birde şey, aslında bu bölüm yan shipler biraz ortaya çıkacaktı ama onları yazmayı unutmuşum düzenlerken farkettim üşendiğim için'de sadece minicik bir şey ekledim. Neyse detaylı anlatım sonraya kaldı artık. Ama bu B12 eksikliğim beni çok üzüyor ya. Yavrularımı yazmayı unutuyorum hep. Bazen ne yazdığımı'da unutuyorum. Yani mantık hatası falan olursada kusura bakmayın lütfen. Unuttuğum için oluyor...)

●

İparatorluk sarayının geniş misafir odasında ki koltuklara babam, Cosey, kocam, Arsen, Argus ve ben yerleşmiştik. Kocamın hizmetkarları ve babamınkiler'de buradaydı. Ancak onlar ayakta dikiliyorlardı. Onları izlerken kaşlarım çatıldı. Ben de böyle bir sürü insanla havalı havalı dolaşmak istiyordum. Niye benim destekçim yoktu? Gözlerim Argus ve Arsen'e kaydı. Ahh dur lan! Ayy var! Artık benimde destekçilerim var. Ama bu seferde Cosey'im yalnız yalnız takılıyordu. Acaba annesi ona hizmetli falan atamamış mıydı? Hep tek geziyordu.

Odada sessizlik hakimdi. Herkesin bakışları bendeyken nihayet bir açıklama yapmam gerektiğini farkettim.

Off ben o kadar kaçırılmışım bunlar açıklama düşünüyor ya! Ayıp yani.

"- Öncelikle selamlar. Unuttuysanız diye hatırlatayım, ben artık imparatoriçeyim. Ama görüyorum ki kimse önümde eğilip selam falan vermedi bana?" Alakasız bir şekilde konuşma başlattığımda herkes boş boş baktı.

Oha hiç takmıyorlar resmen!

Babamın arkasında ayakta dikilen babamın bana atadığı ama şu an dükalık evinde çalışmaya devam eden koruması-abim gibi gördüğüm- Arthur bile umursamamıştı. Gözlerini devirip konuşması sinirimi bozdu.
"- Boş yapma pancar surat, asıl konuya geç."