SWEETHEART 12: Charles' Angel

CHAPTER 15

NANG magmulat ng mga mata si Angeli ay
iba na ang nasa screen. Kanina pa natapos ang
interview kay Charles. Dinampot niya ang remote sa kandungan niya at ini-off ang television.

Then the band ring on her finger caught her eyes.

Sa nakalipas na mga taon ay hindi iyon naalis sa daliri niya. Mula sa middle finger nang una niyang isinuot iyon ay nalipat na sa ring finger. It fitted her ring finger finally. Fernie's wedding ring... and became her wedding ring.

It had no meaning. It wasn't even expensive. A
simple band ring. And yet, she wondered why she didn't bother to remove it from her finger.

Ang sabi ng mga kaibigan niya ay props lang
ang singsing na iyon sa daliri niya para itaboy ang manliligaw. But men didn't notice the ring. Hindi naman kasi unusual na kakitaan ang isang babaing may band ring sa daliri. Besides, all her friends knew she was unmarried.

Nanatiling lihim sa lahat ang pagpapakasal nila
ni Charles siyam na taon na ang nakalipas. Kahit ang mama niya ay mahigpit na kinausap sina Diding at Lupe na kalimutan ang nangyari. Veronica even threatened to dismiss Diding if she didn't keep her mouth shut.

Ayon kay Veronica, since the marriage hadn't
been legal, ay hindi mabuting pag-usapan.
She remembered her pain when she woke up nine years ago and Charles was gone.

Tinanghali siya nang gising nang sumunod na
araw matapos ang prom night nang sinundang gabi. Nang bumaba siya ay tanghalian na at naroon ang mommy niya at naghahanda ng pagkain sa mesa. Since it was Sunday, ito ang nagluluto.

"G-gising na ba si Charles, Mom?" tanong niya
nang maupo siya sa puwesto niya sa mesa.

"Hindi mo ba alam?" tanong nito, nahinto sa
paglalagay ng corn soup sa bowl niya. "Akala ko'y nagkausap kayo kagabi sabi niya."

Tumingala siya sa ina. Kumunot ang noo. "Ano
ang hindi ko alam, Mommy?"

Ilang segundong hindi agad nakasagot si
Veronica bago ipinagpatuloy ang ginagawa at
pagkatapos ay umupo sa bahagi nito sa mesa.
"Gamit ang lumang kotse ng papa niya ay
umalis patungong Maynila kaninang umaga si
Charles, Angeli-"

Napaangat siya sa upuan niya. "Umalis si
Charles!"

"I assumed you talked about it last night. Iyon
ang pagkakaunawa ko sa sinasabi ni Charles.
Though I tried to talk to him out of it. I said he
can't leave on the second day of your marriage." Her mother's voice was calm, hindi katulad ng nararamdaman niya sa sandaling iyon. Tila may kumuyumos sa puso niya.

"He said the marriage hadn't been necessary. Ipinaliwanag niyang ang nangyari sa inyo ay hindi sinasadya. Na iyon ang unang pagkakataon and that he was sorry it happened... Na pareho pa kayong mga bata para makulong sa isang maagang pag-aasawa. Pinilit niya akong kumbinsihing paniwalaan siyang walang nangyari sa inyo. He even suggested that I take you to a doctor. Ikaw daw ang nakaisip ng solusyon na iyon kagabi para maniwala ako..."

Pinigil niya ang huwag mapaungol. Hindi niya
naiintindihan ang iba pang sinasabi ng ina. Isa lang ang narinig niya. He left this morning.

"Siguro nga ay nagpadalos-dalos ako,"
idinagdag ni Veronica sa walang katiyakang tono.

"I offered him some money but he refused. He said he has his own savings from his father's remittances. He also explained that he had a ready passport. Na matagal na iyong ipinaayos ng papa niya para sa kanya should he decide to join him in the States... Tell me, Angeli, kung walang nangyari sa inyo, paanong inabutan ko kayo sa ganoong sitwasyon?"

Hindi niya sinagot ang tanong ng ina. Tahimik
siyang tumayo at lumabas ng dining room at muling bumalik sa silid niya. Hindi niya gustong makita nito ang pamumula ng mga mata niya. Iba't ibang damdamin ang nasa dibdib niya nang mga sandaling iyon. Kasama na roon ang kalituhan.