Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Keyifli Okumalar🖤 5.BİR KOLEKSİYONERİN ANILARI
Zihin, yaşanmışlıkların saklı kaldığı depolama alanı dolmayan tek yerdi.
Tüm anılarımızı orada koleksiyon yapardık ve bazılarını unuttuk sansak da vakti saati gelince ortaya çıkardı.
Anılar hepimizin koleksiyonuydu fakat her insan, ayrı zevklerle bir şeyler biriktirirdi.
Benim peçete koleksiyonum vardı mesela. Renk renk, çeşit çeşit... Bazısını nereden ve ne zaman aldığımı bile hatırlamazdım fakat belli günlerde onları çıkartıp bakarken bu da varmış derdim.
Aynı anılarım gibi...
Dizlerim saatler öncesinde titremeye başlamışken ellerim de onlara eşlik ediyor, defalarca kez sıkıp bırakmama rağmen durulmuyordu ve evden çıkmak üzereydim.
Doktorum, konfor alanımı terk etmemi ve zihnimi devamlı kurcalayan ortamlardan, sadece ayak uydurabildiğim insanlardan biraz uzak kalmamı tavsiye etmişti seansların birinde.
Belki de Devrim Manas'a bu denli çekilmemin sebebi buydu.
Bu cümle zihnimin bir köşesinde kaldığı için, kendimden farklı bir insanın yanında vakit geçirmek istiyordum.
Umarım tek sebep budur.
Siyah, dizlerimin altında biten kalem etek formundaki elbisem, adımlarımı daha da minik atmama sebep olurken portmantoda asılı kahverengi uzun ceketimi giyindim ve yine siyah renk şapkamı başıma geçirip evden çıktım.
Sivri topuklularım kaldırım taşlarının üzerinde ritmik seslerini etrafa yayarken arabaya bindim ve Devrim'in restoranına doğru yola çıktım.
