Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
KEYİFLİ OKUMALAR 25.BİR KÜÇÜK UYANIŞ ÖYKÜSÜ
Zaman, acımasız mıydı yoksa kavuşturucu muydu?
Şu an bizim için bebeğimize kavuşma süreciydi akıp giden dakikalar.
Geride bıraktığımız iki buçuk ay boyunca Devrim'in her hareketi değişmişti. Daha önce elinde bir kez bile kitap görmediğim adam, bebeklerle ilgili bütün kitapları toplamıştı ve evden çıkmadan okuyordu.
Hepimizin hayatında değişimler vardı. Mesela Seren ve Yusuf, sonunda Nebahat Teyzeden onayı alabilmişlerdi. Devrim, fazla gitmediği için Can'ın meyhaneyi işletmesine razı olmuştu ve Gaye de yeni bir iş bulmuş, tam istediği gibi mimarlık şirketinde çalışmaya başlamıştı.
Ama en büyük değişimi adı gibi Devrim yapmıştı.
Ara sıra şirazesi kaysa bile fazla bir olgunluk gelmişti üstüne. O uçarı kaçarı hallerini azaltmıştı lakin bana göre, azaltmamış sadece öyle davranmaya çalışıyor gibiydi.
Bense, onun bu haliyle baş edemediğim için sessiz kalmayı tercih ederek sadece yazmaya odaklanmıştım.
Kucağımdaki bilgisayarın ekranından gözlerimi çekerken ağzıma atmak için giriştiğim eriği de geriye çektim ve ne yaptığını anlamak için Devrim'e baktım.
İlk görüşmelerimizden birinde, gittiğimiz tiyatrodan hatıra olarak sakladığı ve o gün beni böyle kandırabileceğine inandığı numarasız gözlüğü takmış, kitap okuyordu. Fakat kaşları öyle çatılıyordu ki bu kadar tepki verecek ne var diye merak ediyordum.
Benim onu izlediğimin farkında bile olmadan şak diye kitabı kapattığında, "Ceylan!" dedi. "Hemen bu evden taşınmamız lazım."
Kıkırdadım ve eriği ağzıma teptim. "Dur, şu bölümü yazayım, öyle taşınırız."
"Ha ha ha!" Alayımı anladığında hafiften bir bozuntu ve sinirle verdiği tepkiye gülümsedim. Fakat benim gülüşüm sanki onu biraz daha kızdırdı ve "Sen hiç çaba harcama zaten, Ceylo," dedi imayla. "Bebeğimiz için tüm araştırmaları ben yapayım."
