Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar🖤 8.ATEŞE ADANAN DİLEKLER
Akış...
Belirlenen biçimde, doğasına uygun olarak sürüp gitme eylemine verilen ismin benim hayatımda yeri pek olmazdı.
Kontrol benden çıktığı takdirde elim ayağım birbirine dolanır, sudan çıkmış balık, yüzme bilmeyen bir kedi, farı görünce duraksayan tavşan gibi kalakalırdım.
Misal, hız sabitlemeyi bile devreye sokup arabayı kullanamazdım; çünkü kontrol, o anlarda bende olmazdı ve kalp atışlarım hızlanırdı.
Şu an, sürüklendiğim zamanın içinde kontrol tamamen ellerimden gitmişti ve her şeyi Devrim'in insiyatifine bırakmıştım.
Nabzım haddinden fazla atarken sessizliğimi koruyor ve sadece camdan dışarıyı izliyordum.
Sıradan insanlar, günübirlik turlar yaparken ya da ani bir planla o günü eğlenceli hale getirirken gideceğim iki saatlik mesafeyi kendime zehir ediyor oluşuma kızıyordum sessizliğimin içinde.
Devrim, sanki içinde bulunduğumuz hal çok olağanmış gibi gayet relax tavırlar sergilerken biraz olsun ondan örnek alsam iyi olabilirdi.
Göğüs hizamda bağladığım kollarımı çözerken kafamı cam tarafından Devrim'in yönüne çevirdim. Aynı esnada o da bir şeyler söyleyecekmiş gibi bakışlarını yoldan çekmiş, bana bakıyordu.
"Önce sen," dedim hafif tebessüm ederken.
"O kadar sessizsin ki sıkıldım," diyerek duygularını rahatça ifade edip gülümsediğinde tebessümüm yüzümde büyüdü. Beklediğim; hayır önce sen, demesiydi ama Devrim, bütün klişeleri yıkan bir adamdı. "Yarım saattir dışarıyı izliyorsun," dedi bıkkınca, artık gözleri benim üzerimde değil, yoldaydı. "Sanki seni kaçırıyordum da yolu ezberine alıyorsun."
Benden beklemediği kadar gür bir kahkaha atarken, "İlahi," dedim. "Yolu ezberlesem ne olacak, Devrim? Otobanda yürüyecek miyim?"
"Hmm... Mantıklı," dedi ve konuyu hızla değiştirdi: "Kızdın mı bana?"
