Eğer onu ve kendimi tarif etmemi isteselerdi zıtlık derdim.
O; büyülü bir denizin en dibindeki mercanlara ulaşırken ben, kumlar tenime tutunur diye kıyıda beklerdim.
O; gece kulüplerinin neon ışıkları arasında dans ederken ben, elimde defterimle gez...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli Okumalar🖤 12.SENCİLEYİN SANCILAR
Bir daha nefes alamayacakmışım gibi ciğerlerim patlama raddesine gelene kadar koştuğumuzda güvenliğin arkamızdan sitemlerini duyuyordum.
El ele arabanın önüne ulaştığımızda Devrim'in elini bıraktım ve avuç içimi göğüs kafesime yasladım. "Başımıza," dedim kesik kesik. "Bir kere bir şey gelmesin Allah aşkına!"
"Heyecandan hiç anlamıyorsun, Ceylan."
Aynı benim gibi soluklarını düzenlemeye çalıştığında konuşup gözlerime baktığında, "Ulan bu nasıl heyecan!" diye sitem ettim.
Arabanın kaputuna yaslanmış, etrafı saran karanlığın içinde dururken kolunu boynumdan arşınladı ve bedenimi kendine doğru çekti gülerken.
Saçlarım yüzüme dağılırken başım göğüs kafesine yaslandı ve garip bir hisle kokusunu içime çekmeye ihtiyaç duydum. Az önce oksijenin bile ulaşmadığı ciğerlerim Devrim'in kokusuyla dolarken gülümsedim.
"Kan şekerim düştü inanır mısın?" dediğinde hala gülüyordu. "Gidip tatlı bir şeyler yiyelim bence." Başını hafifçe eğip göz ucuyla yüzüme baktı. "Hem sohbet ederiz."
"İyi," dedim sitemim hala sürdüğünde. "Gidelim."
Kollarının arasından ayrılıp arabaya bindim ve kontrol mekanizmamın birkaç ay içinde nasıl yörüngesinden çıktığını ve ellerimin arasından kayıp gittiğini düşündüm.
Devrim Manas, hayatıma girdiğinden beri değişime boyun eğmekten başka bir yol bulamıyordum. Korktuğum, kaçtığım her ne varsa kendimi tam ortasında buluyordum.
O, spontane yaşamayı severken ben, ajandama saati saatine yapacaklarımı not ederek yaşardım oysaki. Fakat öyle tepetaklak hissediyordum ki artık, sanki ayaklarımdan sarkıtılmıştım ve beynime giden fazla kandan ötürü kendimi kontrol edemiyordum.
Normal şartlarda siyah ve beyazın bile keskin zıtlığından nefret ederdim; arada bir geçiş, bir yumuşama arardım. Çünkü zıt olan her şey beni korkuturdu, uçlara alışık değildim. Ancak Devrim ve ben; siyah ve beyaz kadar zıttık.
