Rock With You | Jeongcheol

sekizinci bölüm, yar ben belayım

Jeonghan onun kucağında apart topar revire götürüldüğünde ilk iş ailesine haber verildi. Revirde yanıbaşından ayrılmayan Seungcheol tek bir şey bile sormadı.

Okul doktoru burnunu pansuman ederken kısa bir süre içerisinde revirden içeri annesi girdi. Oğlunu gördüğünde şaşkınlığı kadının yüzünde şimdiye kadar hiç belirmemiş bir ifadeydi.

"Sana ne oldu böyle?"

Velinin peşinden giren sınıf öğretmeni Seungcheol'ün çıkmasını söylediğinde itiraz etmemişti. Sınıf öğretmeni annesini yatıştırmaya çalışıyordu ki revirde büyük bir ses yankılandı.

"Bu çocuk madem bu halde neden hastaneye götürülmedi!"

Jeonghan burnunu silen doktordan izin isteyip konuşmak için annesine baktı.

"Anne."

Annesi sınıf öğretmenine bakıyordu.

"Beni aramadan önce hastaneye götürülmesi gerekirdi."

Jeonghan annesinin tamamen panikten bu hâle büründüğünü aslında ne kadar nazik kadın olduğunu bildiği için sesini çıkarmayan sınıf öğretmenine annesi yüzünden bakamıyordu.

"Anne!"

Nihayet sesini duyurabildiğinde annesi ona baktı.

"İyiyim ben."

Az önce panikten ortalığı velveleye veren annesi, Jeonghan'ın tek bir cümlesine sinir küpüne döndü.

"Kavga etmeye de mi başladın? Bir bu eksikti. Şu haline bak!"

Okul doktoru bacağı için röntgen çekilmesi gerektiğini söylediğinde Jeonghan ona teşekkür eder gibi baktı. Revirin ortasında, kapıda onu bekleyen Jihoon, Minghao ve diğerleri varlen annesinden azar yemek istemiyordu.

"Baban geliyor, hemen hastaneye gidelim."

Sınıf öğretmeni kapıya döndü.

"Jihoon, arkadaşının çantasını ve eşyalarını toplar mısın?"

Kısa süre eşyaları da geldiğinde Jeonghan bir kolunda annesi bir kolunda Jihoon ile revirden çıktı. Seungcheol'ü görebilmek adına bakındığında diğerlerinin arasında öylece durduğunu gördü.

İyi olacağını anlatmak ister gibi sakin bir şekilde gülümseyip gözlerini kırpmıştı. Jeonghan taman dürtüsel olarak yarım bir şekilde gülümsedi. Annesinin fark etmemesi için kafasını eğip önüne baktı.

"Kim yaptı Hannie?"

Okul bahçesine çıktığında araba kapısını açmak için önden giden annesinin boşluğundan yararlanan Jihoon anında soruyu yapıştırmıştı. Jeonghan sakin bir ses tonuyla konuşmaya dikkat etti.

"Seungcheol'e sataşan birileri var, başka okuldan."

Ona sataşmak için Jeonghan'ı kullanmayı düşünecek kadar cesur birileriydi. Jihoon'a kimseye söylememesi için tembihlerken annesi tekrar koluna girdi. Hastaneye gittiğinde ufak muayenenin ardından ayağında sandığının aksine bir şey olmadığına sevindi.

Ufak bir burkulma yüzünden kasları zedelenmişti. Bir iki güne ve bir iki ağrı kesiciye geçecek kadar ümit vermişti doktor. Eve geldiğinde ilk iş salonda sorguya çekildi Jeonghan. Karşısındaki koltukta oturan ebeveynlerine karşı kırkıncı kez aynı cümleyi kurdu.

"Gerçekten bir şey yapmadım. Başka okuldan çocuklar maç yüzünden sataşmaya çalıştılar işte."

Seungcheol'ü işin içine katmadan kılçıksız söyleyebildiği en iyi yalan buydu. Babası tek kaşını kaldırıp sorgularcasına baktı.