Medya Taehyung'un mafya hayatından önceki anılardan spoi içerir. Teoriler gelsin bakalım _______________
Dışarı çıktıktan sonra, Taehyung ona sarılan çocuğu itti ve tepeden tırnağa Jungkook'a baktı.Jungkook o sırada eliyle yüzünü ovuşturuyordu.
Taehyung adamlarından birini aradı ve Jungkook'u arabaya gönderdi.Ellerini ceplerine soktu ve otelden ayrılan George ve adamlarının cesetlerini zevkle izledi.Ona ihanet eden birinin sonu ölümden başka bir şey olamazdı.
Polis, Taehyung'a yaklaştı ve "Bay Kim, iyi misiniz? Yaralanmadınız, değil mi?" diye sordu.Taehyung polise başını salladı, "Sorun yok. Oteldeki kurbanlarla ilgilenmeni istiyorum. Benim için hepsinin bir listesini yap." Polis, "Elbette" yanıtını verdi.
George'un cesedi ambulansa yerleştirildiğinde Taehyung yaklaştı ve "Cenaze için ayrı bir yer ayırdım, onu bensiz gömme" dedi.Tanıdıkları olan ambulans çalışanları hemen başlarını salladı."Buradan uzaklaşın." dedi Taehyung gülümseyerek.Ve hemen ambulansın sirenleri diğer polis ve ambulansların sirenlerine karışarak gitti.
Taehyung, Jungkook'un olduğu arabaya yaklaştı, kapıyı açtı ve arkada Jungkook'un yanına oturdu.Siyah takım elbiseli, tepeden tırnağa silahlı ciddi bir adam sürücü koltuğuna oturdu ve arabayı çalıştırdı.Diğerlerine telefonla "Gidiyoruz" emrini verdikten sonra yola koyuldular.
Jungkook hala arabada yaralı dudağını tutarken Taehyung, "Doktora gitmen gerekiyor mu?" diye sordu soğukkanlılığını korumaya çalışarak. "Boş ver. Önemli değil," dedi Jungkook bu garip soru karşısında dudaklarını büzerken.Taehyung'un soruyu garip bir şekilde sorması doğaldı elbette.Şimdiye kadar kime dürüstçe durumunu sormuştu ki?
Jungkook bir ilkti.
"Şimdi nereye gidiyoruz?" Jungkook'un sorusuna Taehyung, "Benim evime" dedi.Şirketlerinin sayısı gibi evlerinin sayısı da sonsuzdu.
Taehyung'un gözleri hala zavallı çocuğun titreyen ellerindeydi.Çok korkmuştu..
"Gözümün önünde yaşlı bir adam öldü..'Torunlarımla hala birçok hayalim var' dedi adam ama hiçbirini gerçekleştiremedi."
Jungkook gözlerindeki yaşları tutamayıp serbest bıraktığında, Taehyung gözlerini kapatıp içini çekti ve tekrar açtı.Jungkook, annesinden sonra hayatında ikinci kez birinin ölümüne tanık olmuştu.
"Benim suçum olmadığını biliyorsun değil mi?" Taehyung dedi, "Seni suçlamaya hakkım yok," dedi Jungkook. Taehyung bu cümle karşısında sessiz kaldı ve sorusuna pişman olarak gizlice yumruğunu sıktı.
Bu zamana kadar çok şey yaşamıştı ve bu olaylardan sonra kimseye ilgi ve sevgi göstermeyeceğine dair söz vermişti. Ancak tavşana benzeyen bu çocuk, hayatına kuralları çiğnemek için gelmişti sanki.
O bir istisnaydı.
"Jungkook, bu gece uykusuz kalmaya ne dersin?"
______________________________
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Öhmm öhmm Boş bir bölüm sizinle🙂 Umarım beğenirsiniz Beğenmezseniz sorun değil
Bu arada ficlerim de sevmediğiniz özellik ne Lütfen gerçeği söyleyin Merak ediyorummm
