Every Moment with You

CHAPTER 15

Hapon na ng mapagpasyahan naming bumalik ng Manila ni Lindsay. Kahit papano ay nakapagpahinga din kami at naipahinga ko rin ang utak ko sa kakaisip tungkol sa larawang nakita ko kahapon. Subalit ng papalapit na kami sa condo ko muling bumalik lahat ng sakit at agam-agam na naramdaman ko kahapon.

"Ayos ka lang ba? Gusto mo ba samahan kita sa taas?" Puno ng pag-aalalang tanong sa 'kin ni Lindsay.

"No I have to do this alone," at muli akong yumakap sa kanya at lumabas ng sasakyan. Haharapin kong mag-isa si Eniel.

Ng lulan ako ng elevator ay dinig na dinig ko ang lakas ng tambol ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako ng ganito. Hindi ko alam kung pano ko haharapin si Eniel. Hindi ko alam kung saan ako huhugot ng lakas ng loob para sabihin sa kanya ang tunay kong nararamdaman. Ng buksan ko ang pinto ng apartment ko ay tahimik ito. Mag-aalas nuwebe na nga pala ng gabi, maaring tulog na si yaya at wala si Eniel dito.

Dumiretso ako sa kusina at kumuha ng malamig na tubig. Naupo ako sa barstool, parang hapong-hapo ako. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Kakausapin ko ba si Eniel at ipagtapat ang tunay kong nararamdaman? O iisipin ko na lang na wala namang ibang ibig sabihin ang larawang nakita ko. Makalipas ang halos sampung minuto ay tumayo ako at papasok na lang ako sa kwarto ko. Itutulog ko na lang ang mga alalahanin ko.

Pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako sa kinatatayuan ko. Nandun sa kama ko ay himbing na himbing na natutulog ang binatang laman ng isipan ko sa nakaraang dalawang araw. Bakit nandito siya? Ang buong akala ko ay hindi pa ito nakakauwi mula sa Amanpulo. Bakit dito ito natutulog kahit alam naman nito na wala ako sa Manila?

Lumapit ako sa kama at naupo sa tabi ni Eniel. Napakagwapo talaga ng mapapangasawa ko. Dahan-dahan kong hinaplos ang mukha niya. Kumibot ang labi nito at gustong-gusto ko siyang halikan ng mga oras na yun subalit pinigilan ko ang sarili ko dahil alam kong magigising siya at hindi pa ako handa para kausapin siya ngayon.

I admit that I missed him, I haven't seen him for four days and having him in my bed brings solace to my aching heart. How have I loved this man for a very long time. Realizing the depths of my feelings towards him brings a lot of insecurities to me. This is the only man I've ever loved and he's the only man who can hurt me in ways that I dare not imagine.

I rose from the bed. I need to sleep as well. Seeing Eniel peacefully sleeping reminded me that I'm tired. Pagkatapos magbihis at makapagsipilyo ay tumabi ako sa lalaki. Surprisingly, I was asleep in an instant. In the middle of the night, I felt strange. When consciousness sets in, I realized that someone was kissing me. I opened my eyes and dark green eyes were staring at me intently.

"Hi," mahinang bati sa 'kin ni Eniel.

"Hmmnn," I heard disappointment in my voice. Hindi ko alam kung dahil nasa harapan ko ang lalaki o dahil tumigil ito sa paghalik sa 'kin.

"I've missed you so much. Where were you yesterday?" paglalambing nito sa 'kin.

I didn't know how to respond to his question. What will I say? I went away because I saw you with another woman and I was jealous? Or should I tell him that I love him and I missed him terribly? I just closed my eyes again because I am drowning again in those beautiful eyes.

"What's wrong baby? Are you tired?," He kissed me tenderly. "I'm sorry I woke you up. You go back to sleep." Then I felt him lay down beside me and hugged me. I tried my best not to cry. To hide it, I faced away from him. He just let me and he hugged me, his chest pressed against my back. Somehow his proximity is giving me mixed reactions. My heart is aching with all the things that I wanted to tell him, yet my body is yearning for his touch and the warmth of his body.

"I came home yesterday and went to your office, Andrea said you went home," mahinang bulong nito. "When I came here yaya said that you went away with Lindsay. I tried calling you but I'm unable to reach you. I realized I didn't have her contact information. It's a good thing we had one for Jane's so I decided to call her instead."