Apple's in Boys Section-Part I

🍎 CHAPTER 72🍎

He's Inocent!

"APPLE POV'S"

"Are you happy baby?"

"Opo! Ang saya ko po Mommy, sobrang saya ko po"

"Bakit baby?"

Kaagad na wika ko Ng makitang unti unting nawala Ang ngiti Niya sa labi at napalitan iyon Ng malungkot na ngiti habang diriktang nakatingin sa mga mata ko, hinawakan ko Ng maigi Ang Mukha Niya at pumantay Ako sa kaniya.

"Mo-mmy, Ayos lang ba kung gusto ko na pong mag-pahinga?"

Parang sumabog Ang puso ko Ng marinig Ang sinabi niya, Hindi kaagad Ako nakapagsalita, unti unting nanlalamig Ang buong katawan ko.

It will be happened again!

I'm afraid to hear from their mouths that they are going to rest. I feel like everything is happening again.

Damnit!

I'm scared that word REST!

Pakiramdam ko mauulit na naman Ang lahat lahat, bumalik ulit Ako sa simula, babalik na naman ulit Ako.

I'm scared every time someone says goodbye to me because I know they're going to leave me and that's hurt me the most.

Why do all my loved ones leave me? Are they getting tired of me? But why?

Napamulat Ako Ng mata Ng hawakan Niya Ang Mukha ko gamit Ang maliliit niyang mga kamay.

"Umiiyak po ba kayo Mommy? Bakit po kayo umiiyak?"

Umiling Ako Ng paulit ulit Ng makita Kong umiiyak Rin Siya kaagad Kong pinahid sa kamay ko Ang mumunting luhang tumulo sa maputla niyang Mukha.

Ng makita ko Siya kanina Ng muntik na siyang masagasaan ay Hindi na Ako nagdalawang isip na sagipin siya, muntik na naman siyang atakihin sa pangyayaring iyon mabuti nalang at naagapan kaagad.

Galing Kasi Ako sa Palace at ginamit ko Ang pinakamamahal na kotse ni Ace na walang nagawa at napilitang ipahiram sakin, papunta sana Ako Ng underground Racing para magpahangin dahil iyon Ang Isa sa pampakalma ko Ang Racing, nabubuhay Ako bilang Isang Lady rider lalo pa at delikado Ang mga ginagawa ko Kaso Hindi Ako natuloy dahil sa batang ito, kahit sa Isang araw lang ay magaan Ang Pakiramdam ko sa kaniya dahil nakikita ko sa kaniya si Zen, makulit at palangiti.

I'm missed my Zen!

I'm missed my Neo!

I'm missed my Moma and Popa!

"Mo-mmy, maipapangako mo ba sakin na ba-bantayan mo si Mama at Papa? Ayoko na silang mahirapan dahil po sakin, alam ko po nahihirapan na sila sakin tinitiis nalang nila Ako, magiging Masaya kaya sila kapag nawala na Ako Mommy?"

Kahit humihikbi ay Hindi pautal utal Ang binibigkas niyang salita and she's smart.

I feel sorry for her because at such a young age she thinks about the feelings of her own parents, she knows they are hurting.

Nagsisimula na namang umuusbong Ang sakit sa puso ko lalo pa at nakikita Kong nahihirapan na Siya sa sitwasyon Niya, kinakaya Niya lang dahil sa pamilya Niya and she's brave.

Sissy is brave!

"Ba-by, wag mong sa-sabihin iyan please? Hindi nahihirapan Ang mama at papa mo Ang gusto nila mabu-hay ka pa Ng mata-gal, lumaban ka sa kanila kahit para sa kanila nalang, wag mo silang iiwan masasaktan sila kapag iniwan mo sila ba-by"