GÜZELİM

Bölüm 4 "ılk öpücük

ARKADASLAR OLAYLARI HIZLI GELİŞTİRMEK İSTİYORUM. TABİKİ MİRA HEMEN URAZA ASIK OLMAYACAK, AY AY ATLAYACAĞIM. OKUMAK İSTİYEN OKUYOR TABİDE,VOTELERMİYOR. LÜTFEN VOTELERİ EKSİK ETMEYİN.

1Ay SONRASI...
###

Güçlü kollar belime dolanmıştı,iki haftadan beri böyleydi. Ses çıkarmıyordum,bana güvenmesini sağlayıp kaçacaktım. Yada bilmiyorum. Alısmıs gibiydim sanırım. Eskisi gibi degildim,farkındaydım.
Uraz yanağıma bir öpücük kondurdu. "Günaydın." dedi gülümseyerek.
"Günaydın." dedim bende.
Uraz "istanbula gideceğiz bugün,hazırmısın?" diye sordu.
Birde istanbul işi vardı. Hic istemiyordum,zorla götürüyordu işte.
Nefret etmekte haksız değilim!
"Evet." dedim kuru bir sesle.
Uraz "kahvaltıdan sonra cıkıyoruz." dedi.
Yataktan kalktım banyoya gidip rutin işlerimi hallettim.
Uraz şort giymeme bile karışıyordu! O yüzden beyaz kot pantolon siyah tsort giyindim.
Uraza "ben iniyorum. Yardım edeyim sizinkilere." dedim. Ve odadan ayrıldım sofra kuruluyordu.
Urazın bir kız kardesi vardı,tek erkek cocugu oydu. Sanırım. Kız kardesinin adı fatmaydı. Fatmayı cok sevmistim.
Birde evde calısan Halime teyze vardı. Ne tatlı kadındı.
"Günaydınlar." dedim gülerek.
"Günaydın hanımağam."
"Günaydın yenge."
Bende sofranın kurulmasına yardım ettim. Ardından herkes sofraya oturdugunda yemege basladık.
Uraz "baba istanbuldaki yeni ortağımız Aras rüzgarla görüşeceğim. Bu işi ben değilde mira yapacak."
Aras rüzgar? Tanıdık geliyordu. İsim cok tanıdıktı. Aklıma bir kişi geldi. Direk inkar ettim,olamazdı.
Kayınbabam "Mira anlarmıki oğul?" dedi.
Gülümsedim. "Babam sayesinde biliyorum,yani üniversitede bölümüm farklıydı ama." dedim.
Kayınbabamda gülümsedi.
"Bölümün neydi güzel kızım?"
"Çocuk gelişimi,cocukları seviyordum o yüzden o bölümü seçtim."
Canım kayınvalidem(!) hemen atladı.
"Oğul,kız calıştırılmaz."
Uraz'la göz göze geldik.
Uraz "Anne buna ben karar veririm. O benim karım." dedi.
Ardından saattine baktı.
"Hadi Mira gidiyoruz."
Yerimden kalktım.
Uraz "fatma gidin cantaları getirin." dedi kız kardesine.
Halime teyze "ben getireyim agam?" dedi.
"Yok,fatma getirir."
Fatma hızlı adımlarla merdivenlerden cıktı. Elindeki iki kucuk valiz ile geri döndü. Valizleri uraz aldı.
Herkesle vedalastıktan sonra arabaya bindik.

Havalimanina geldigimizde korumalar esliginde havalimanına giriş yapacakken magazinciler etrafımızı sardı.
Uraza korkuyla baktım Uraz "siktir." diye bir küfür savurdu.
Ailem ögrenebilirdi.
Magazinciler
Evlendiğiniz konuşuluyor uraz bey,eşiniz yanınzıdaki hanım efendimi?

Uraz bana bakarak sinsice sırıttı.
Magazincilere "evet." diye bir kısa cevap verdi. Zorda olsa havalimanına giriş yaptık.
"Uraz sen ne yaptın? Ailem..."
Uraz beni susturdu.
"Aileni arar açıklarsın,is görüsmen var."
Telas beni tamamen sarmıstı.
"Telefonlami? Hah! Sacmalama onlarla yüzyüze konusmam lazım."
"3-4 ay dolmadı. Beklemek zorundasın,anlaşmamız var. Ara anlat,yanlarına geleceğinide söylersin."
"Senden nefret ediyorum!"
"Tamam biliyorum,kes artık."
Ucaga bindigimizde,haraket etmesine bir dakika vardı.
Zamanlama harika.

Ucaktan indigimizde,Uraz elimi tuttu.
"Magazinciler suan kesin bizi bekliyor. Karıcığım."
Karıcığım kelimesine bilerek vurgu yapmıştı. Salak!
"Senden nefret ettigimi her fırsatta söyleyeceğim." diye homurdandım.
Korumalar Uraz'ı görünce elini öpmek istedi uraz izin vermedi.
Bir anda etrafımızı magazinciler sardı. Birsürü soru sordular fakat uraz hicbirine cevap vermedi.
Arabaya bindigimizde Uraz telefonunu bana uzattı.
"Gizliden ara." diye emretti.
Babamın numarasını cevirdim. Tabiki urazın numarasını saklayarak!
"Alo?" diyerek actı babam telefonu.
"Baba benim mira."
Babam telasla "telefonların neden kapalı? Bozuldu değilmi?"
Dedi.
"Şey... Baba ben... Evlendim." dedim zorda olsa.
"Ne?" dedi babam saskınca. Bana kızmayacaktı biliyorum,babam bana kıyamazdı ki. Ama annem duyduğunda basımın etini yiyecekti.
"Evet baba duydun,telefon kullanmıyorum seni ve annemi ararım bazen. Ben iyiyim. Hem... Hem çok mutluyum. Birkac ay sonra yanınıza gelip tanıstıracagım urazı sizinle."
"Kızım... Sen... Tamam." dedi babam. İlk basta baska birsey diyecekti. Sonradan vazgecmisti iste.
"Seni cok seviyorum,görüşürüz babacığım." dedim ve telefonu kapadım.
Gözlerim dolmuştu,ağlamamak için sımsıkı yumdum gözlerimi.
"Sakin ol." dedi uraz.
"Ne sakini be! Senin yüzünden babamı üzdüm!" ani bagırışıma ben bile sasırmıstım.
Uraz üzerime gelmemek icin sustu. Ama sunu biliyordumki birgün bir volkan gibi patlayacaktı bana o zaman sag kalabilirmiyim bilmiyorum.
Araba durdugunda Uraz'la beraber indik. Bag eviydi burası. Hemde hemen kumsalda. Denizde cok güzel görünüyordu.
Bag evine girdigimzde Mardindekinden farksızdı. Duvardan cok boydan boya cam vardı. Uraz "misafirimiz gelecek,yiyecek birseyler hazırlayacagım senin gibi beceriksiz yüzünden ben yemegi yapıyorum." dedi.
"Uyusam olurmu?" dedim bitkin bir ses ile.
Uraz eliyle bir kapı gösterdi "orada uyu." dedi.
Birsey demeden o odaya dogru yürüdüm,babamın sesi hâlâ kulaklarımdaydı ama uykuya dalmam zor olamamıstı...
~~